Vísir - 24.12.1939, Síða 44

38
VlSIR
Quðný Sigurðardóttlr:
Uppsagnarbréfió *
/'"I ÓLIN voru að koma. Að-
I fangadagurinn hafði
0 haldið innreið sína með
öllum sínum önnum og um-
stangi. — Jólagæsin beið þess
að verða etin. — Allir höfðu á-
kaflega mikið að gera og eng-
inn tíma til neins.
Verslanir borgarinnar voru
troðfullar af fólki. Afgreiðslu-
stúlkurnar sýndu varninginn
með undursamlegri þolinmæði,
og þegar viðskiftavinurinn fór
án þess að kaupa, brostu þær
sínu blíðasta brosi, rétt eins og
þær væru bornar í þennan
beim til þess að sinna dutlung-
um annara.
Göturnar voru uppljómaðar
og iðandi af hvíldarlausum
manneskjum. Á borninu við
Landsbankann stóð lítill dreng-
ur og hrópaði: Vísir og Alþýðu-
ldaðið! Annar drengur endur-
tók sömu orðin, eins og berg-
mál. Tvö lítil börn stóðu við
búðarglugga og borfðu Ijóm-
andi augum á dýrðina fyrir inn-
an. Litlu nefin námu við rúð-
una og flöttust út eins og
pönnukaka. Aðeins eitt vantaði
þó,------snjó--------hægfara
logndrífu, hvíta jörð og blik-
andi snjó. Það var rign-
ing, hellirigning. Vatnið rann í
Iækjum eftir götunum, stærð-
ar pollar mynduðust, sem bil-
arnir þeyttu svo aftur upp í
loftið og á bvað sem fyrir var.
Þenna dag virtist snjórinn jafn
fjarlægur og á sólheitum sum-
ardegi. Regnhlífarnar Iyftust
hver yfir aðra. Kápukrögum
var brett upp og húfur og hatt-
ar komust ögn neðar á ennið en
viðeigandi hefði þótt í góðu
veðri.
1 blómaversluninni „Liljan“
varð augnabliks hlé á ösinni.
Stúlkurnar notuðu tækifærið
til að spjalla um jólin.
— Nú var frú Jónsson erfið,
fanst ykkur ekki? sagði Erla
um leið og bún leit i stóran
spegil, sem hékk á veggnum,
umluktan blómum á allar hlið-
ar. —
— .Tú, hún er svo svakalega
leiðinleg, að hún getur drepið
mann með orðunum einum
svaraði Heiða.
— Látið þið nú aumingja frú
Jónsson í friði, Hún ep ágæt
þrátt fyrir alt, sagði Lina. r— Eg
vildi óska, gð klukkan vœri svq
SéPi 8$ gfWga ð&HHð
það sem hún á ófarið að sex.
— Eg þrái æfintýri i kvöld,
stelpur. — Eitthvað verulega
skemtilegt æfintýri, sagði Anna
og hagræddi blómum í stórri
skrautkörfu, er stóð á einu
borðinu. — Eg get eklci kveikt
á kertum og sungið jólasálma
í rigningu.
— Þráir þú æfintýri, mann-
eskjan harðtrúlofuð? spurði
Erla og hætti að snyrta sig fyr-
ir speglinum, svo hissa varð
hún. — Ef eg væri trúlofuð
eins fallegum manni og þú,
myndi líf mitt vera fullkomið.
— Eg þrái æfintýri, ef til
vill einmitt af því að eg er trú-
lofuð Davíð. Við elskumst ekki
eins og fólk gerir nú á dögum.
Við vorum ekki nema sjö ára,
þegar við ákváðum að gifta
okkur og tíu árum seinna
keyptum við hringana einungis
af þvi, að það hafði altaf staðið
til. Við undirbjuggum samn-
ing þess efnis, að ef annaðhvort
okkar óskaði skilnaðar, skyldi
hitt draga sig þykkjulaust í hlé.
Siðan eru liðin fimm ár og alt
er við það sama. Við erum á-
reiðanlega bestu félagar í heimi
og bráðum giftum við okkur
sjálfsagt. En fyrst vil eg skemta
mér, sjá lífið og kynnast þvi.
— Svei, hvað þú ert léttúðug,
sagði Lina hneyksluð. — Hvað
heldur þú, að Davíð segði, ef
hann heyrði til þin.
— Uss, vertu róleg, góða mín.
Eg hefi oft sagt honum þetta,
og við erum algerlega sammála
i þessu efni eins og öðrum.
— .Tá, en nú eru jólin að
koma, og þá átt þú að vera
heiðarleg stúlka og hrinda frá
þér öllum ósæmilegum hugsun-
um, sagði Heiða í umvöndunar-
tón.
— Beiddu fyrir þér væna mín.
Eg hefi ekki gert annað í þessu
lifi, en að vera heiðarleg og aft-
ur heiðarleg. En nú langar mig
til að \ita hvernig það er að
vera óheiðarleg, og það er alt
þessari eilífu rigningu að kenna.
Hún umturnar minum betra
manni. Rigning á jólunum er
jafn fjarri sanni og snjór á
h vitasunnunn i.
f þessu kom pósturinn inn og
afhentj henni bréf. Hún opn-
aði umslagið og kastaði þvi í
bréfakörfu, sem stóð við fætur
henni, Bréfið var vélritað Qg
fcfnl þQB8 á þefisa leiðt
GLEÐILEG JÓL!
1 |
1 1
Bifreiðcceinkasala ríkisins.
______________________________@5
GLEÐILEG JÓL!
KJÖTBÚÐIN BORG.
GLEÐILEG JÓL!
Verslunin MANCHESTER.