Heimilisritið - 01.05.1947, Blaðsíða 43

Framhaldsgrein eftir JOHN
MASEFEILD — þriðji hluti
Flóttínn frá Dunkirk
Eft ir John Masefield
Miðvikudagur, 29. maí.
Herflutningaskipin lögðust inn-
an við Austurg'arðinn allan þennan
dag. Sjóliðsforingi hefur lýst því,
sem bar fyrir augu hans á þessum
ferðum. Hið fyrsta sem hann sá,
þegar skip hans sigldi eftir eystra
sundinu, voru, að því er virtist,
risavaxnir svartir skuggar á bleik-
um söndunum. Fram undan hon-
um, þegar hann sigldi inn, var
svart reykhafið sprengt ljósum
logatungum. Á söndurium voru
þessar myrku slæður, sem hann
vissi ekki hvað var.
Þegar lýsti, sá hann að þessi
sorti voru gífurlegar fylkingar af
mönnum, sem stóðu og biðu. Hann
sá þá þannig í hvert-sinn sem hann
sigldi um sundið, hvort sem hann
kom eða fór. Þeir virtust aldrei
breytast. Þeir virtust ekki sitja eða
liggja. Þeir stóðu með þolinmæði
þjóðar sinnar, og biðu þess að röð-
in kæmi að sér. Það, * sem hafði
mest áhrif á hann alla vikuna, var
þetta, sem hafði hrifið hann mest
í upphafinu: hin þolinmóða návist
þessara þúsunda, í þögulli bið inn-
án um hark sprengjufallsins, stór-
skotahríðina, vélbyssuregnið, flug-
vélagnýinn, byssuhvelli og riffla —
og snark eldsins.
Á daginn var bæði vinna og gleð-
skapur í fjörunni. Vatni, vistum og
skoftærum var skipað upp og kom-
ið á burt. Særðir menn og sjúkir
voru fluttir um borð. Matur var
eldaður og etinn. Hersveitir þær,
sem átti að flytja, fylktu liði og
héldu til útskipunarstaðarins. Einn
eða tveir, sem voru þarna, mirin-
ast á knattspyrnu, listir á her-
mannareiðhjólum, og. „skemmti-
róður“. Alla brottflutningsdagana
streymdu hermenn inn á svæðið,
allmikið af Belgum, Fyrsti franski
herinn, og meira og meira af brezka
Meginlandshernum. Allir voru
sammála um það, að sprengjuárás-
ir Þjóðverja yllu ekki mjög miklu
manntjóni, þótt þær væru grimmi-
legar, stöðugar, og mjög lýjandi.
Einn maður sagði: „Ef ég á eftir
HEIMILISRITIÐ
37