Heimilisritið - 01.05.1947, Blaðsíða 16

Heimilisritið - 01.05.1947, Blaðsíða 16
skósíðri úlpu svipaðri og grindvísk- ir sjómenn eru vanir að nota. Hann gekk hljóðlaust og það var eitt- hvað svífandi við hreyfingar hans. í þá átt sem hann gekk var engin byggð nema húsið sem við syst- kinin höfðum á leigu. Það var eins og maðurinn hefði fallið af himn- um ofan, við höfðum ekki orðið vör við neina hreyfingu á undan okkur á veginum fyrr. Hann gekk sem sé hljóðlaust og var draugs- legur í tunglskininu. Eg smitaðist af skelfingu systur mirinar, en reyndi að breiða yfir það, og við béldum áfram líkt og ekkert hefði í skorizt. — Þetta er eflaust einhver róm- antísk sál úr þorpinu, sagði ég hughreystandi við systur mína. Viltu að ég hrópi á hann? En ég er ekki viss um að ég hefði hrópað, þótt hún hefði æskt þess. Mig grunaði, að ekki væri allt með fel'ldu um manninn. Góð stund leið og þessi skugga- legi náungi var alltaf á undan okk- ur á veginum. Ég reyndi að hrista hann af okkur með því að hægja gönguna*en þá hægði hann líka á sér og gætti þess vandlega að fjar- lægðin yrði ætíð hin sama. Loks var ég orðinn svo þreyttur af að hafa hann þarna ætíð fyrir augun- um, að ég ákvað að taka hann til bæna og segja honum nokkur vel valin orð, þrátt fyrir hræðsluna. Og að þessu sinni herti ég gönguna. En það virtist ekki heldur ætla að koma að notum, fjarlægðin á milli okkar var ailtaf hin sama. Þá hljóp ég frá systur minni án þess að hirða um skelfingarhróp lienn- ar, hljóp eins og ég mátti, gníst- andi tönnum af bræði, þó með skelfingu á stærð við deliciousepli í kverkunum, og sannfærður um að maðurinn myndi hverfa og leysast upp í ekkert um leið og ég lyfti hendinni til að grípa í úlpu- kragann hans. En þótt undarlegt kunni að virð- ast skeði hvorugt: hann leystist hvorki upp í ekkert né hljóp mér úr augsýn. Hann gerði hið þriðja, það sem ég hafði -ekki bú- izt við, það sem kom mér svo mjög á óvart, að ég gat hvorki hreyft legg eða lið í tíu mínútur: Hann spásséraði úr greipum mér! Með öðrum orðum: A beygjunni, þar sem vegurinn sveigði aftur nið- ur að ströndinni, gekk maðurinn beint út í hraunið, hljóðlaust og án þess að flýta sér, það var eins og hann vildi lokka mig með sér. Ég stóð eftir á vegbrúninni og sá hann ganga út í svart hraunið unz hann hvarf — ganga í þá átt sem engin lifandi sál átti bústað! Ég var lamaður af skelfingu. Systir mín kom hlaupandi og greip dauðahaldi um handlegg mér, en ég hafði engin spaugsyrði á tak- teinum. Óttinn skreið niður eftir bakinu á mér líkt og slepjug eitur- 10 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.