Heimilisritið - 01.05.1947, Blaðsíða 61

En þegar ég kom að krossgötunum
tók ég eftir því, að ég var. enn með
glasið í hendinni, og fleygði því frá
mér í göturennuna. Svo fór ég upp
í bílinn og ók eins og af tók eitt-
hvað út í buskann. Smátt og smátt
róaðist ég, og mér var ljóst, að ég
varð að flýta mér í kvöldboðið. Eg
samdi því sögu mína og hraðaði
mér á áfangastað. Og hingað til
hefur sagan ekki verið afsönnuð“.
Það var vándræðaleg þögn í
stofunni litla stund, eftir að Gally
hafði lokið máli sínu. Svo sagði
Blakie með alvöruþunga:
„Gerirðu þér grein fyrir því,
hvaða afleiðingar þetta getur haft
fyrir þig?“
„Já, þú þarft ekki að spyrja að
því“.
„Og samt ætlarðu að. skýra lög-
reglunni frá þessu?“
„Því ekki það? Hvað get ég
annað? Eg hugsa að þeir viti það
nú þegar — eða hafi sterkan grun.
Það eina sem ég get gert er að
segja þeim sannleikann".
Rob leit snöggt til hans og sagði
heiftarlega: „Heyrðu! Svaraðu mér
hreint út. Ertu viss um, að þú
myrtir hann ekki sjálfur?"
„Ég? Slíkt hefur aldrei hvarflað
að mér“, svaraði Gally,'og bætti
við óvænt og napurlega. „En það
er meira en þú getur sagt“.
„Hvað áttu við með því?“ sagði
Rob og augu hans glömpuðu. ,JEg
myrti ekki Ivan Godden“.
Blakie flýtti sér að ganga á
milli: „Gally heldur það ekki. En
segou mér eitt, Gally. Sástu ekk-
ert, sem gæti gefið bendingu um
morðingjann?“
Gally hristi höfuðið. *
„Var skápurinn þarna opinn?“
spurði Marcia.
„Þegar ég kom að Ivan dauð-
um? Nei, elcki tók ég eftir því“.
„Hann var ekki dauður“, sagði
Rob, en áttaði sig svo á því, að
hann hafði talað af sér og sagði:
„Ég á við, að það sé hugsanlegt,
að hann hafi aðeins verið meðvif-
undarlaus, en raknað við seinna“.
Gally starði á hann.
..Það hafði mér ekki dottið í
hug“, sagði hann. „Hm — skrít-
ið. Hvað kemur til að þú heldur
það Rob?“
„Ekkert“, svaraði ltob. „Ég
sagði bara svona“.
Blakie kom honum lil hjálpar,
augsýnilega sammála um, að ekki
vaeri vert að skýra Gally frá því,
þegar Marcia kom að Ivan í and-
arslitrunum.
„Hvað um þennan hvíta hlut,
sem þú tókst upp af gólfinu,
Gally?“ spurði Blakie .„Er hugs-
anlegt, að hann sé í bílnum — eða
í vasa þínum?“
„Ég held varla“, svaraði Gally.
„En ég man sem sagt ekkert um
hann“.
„Var hann úr pappír eða klæði?“
Gally hristi höfuðið. „Ég veit
HEIMILISRITIÐ
55