Heimilisritið - 01.05.1947, Blaðsíða 60

Heimilisritið - 01.05.1947, Blaðsíða 60
„Sennilegt“, sagið Gally. „En mér brá í brún, þegar ég kom svo inn í bókastofuna með múskat- hnotina í annarri hendinni og cock- tailglasið í hinni og sá Ivan liggj- andi steindauðan á gólfinu. Mér hefur aldrei orðið eins hverft við. Ilann lá þarna á gólfteppinu, ekki með nokkru lífsmarki ..Gally þagnaði með líkbl'eikar varir og benti á staðinn, þar sem Ivan Godden hafði legið., Og það var eins og skuggarnir þarna inni end- urtækju orðin hvíslandi: „Ekki með nokkru lífsmarki ... ekki með nokkru lífsmarki ...“ Þykku, dökku gluggatjöldin hengu óvenju þyngslalega niður; blindu augun i hvíta brjóstlíkaninu af Cæsar virt- ust sjáandi; glerhurðirnar fyrir bókaskápunum endurköstuðu undarlega frá sér myndum af hús- munum, sem vissu, hvað hér hafði gerzt. Rob ók sér í stólnum og sagði óeðlilegri, þvingaðri rödd: „Nú, og hvað sástu svo? — Hver myrti hann?“ Gally horfði með starandi augna- ráði á gólfteppið. Loks ræskti hann sig og sagði, án þess að líta af teppinu: „Ég sá ekkert annað. Ivan var dáinn. Ég man að ég tók einhvern hvítan hlut af gólfinu, en hvað það var, eða hvað ég gerði af hohum, veit ég ekki. Þetta er allt eins og í þoku fyrir mér. Nema hvað ég var alveg viss um að Ivan væri dáinn“. „Athugaðirðu það til fulls!“ spurði Blakie. „Tókstu um púls- inn á honum eða nokkuð því líkt?“ „Nei, nei, þó ekki væri“, sagði Gally. „Ég lxafði það þó á með- vitundinni, að ég mætti ekki siferta neitt. Mér varð allt í einu ljóst, að þetta var morð og að ég yrði að komast sem lengst burt frá morðstaðnum tafarlaust. Ég fór út um aðaldyrnar, til þess að forðast rfiorðingjann, Sem mér einhvern veginn fannst hafa farið út um gluggadyrnar. Ég var hræddur og þéttkenndur“. „Geturðu skýrt nánar frá burt- för þinni?“ spurði Blakie. „Já. Iljá dyrunum lagði ég múskathnotina frá mér á borð, til þess að geta opnað dyrnar. Síðar athugaði ég, að ég myndi hafa skil- ið hana þar eftir, og með fingra- förum mínum, en þá hafði einhver fært hana bak við indverska blómavasann, áður en lögreglan tæki eftir hnotinni. Þegar hurðin féll að stöfum á eftir mér, lét hún svo hátt, að ég hélt að allir í hús- inu hefðu orðið þess varir“. „Ég heyrði það“, sagði Mapcia. „Það var í seinna skiptið sem mér heyrðist hún lokast‘\ Það var ótrú- legt, hvað saga hans kom vel hehn við allt; hún var þá sönn. „Ég hafði lagt bílnum við næstu hliðargötu og flýtti mér þaugað. 54 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.