Heimilisritið - 01.05.1947, Blaðsíða 62

það ekki. Ég held samt, að hlutur-
inn hafi ekki verið stór“.
Marcia hafði hlustað með at-
hygli og var nú viss um að Gally
átti ekki að skýra lögreglunni frá
þessu að sinni. Og með aðstoð
Robs og Blakies gat hún fengið
hann til að fresta því svolítið leng-
ur.
„Já, það er reyndar engin ástæða
til að flýta sér með það“, sagði
hann að lokum. „Ég hef aldrei haft.
illt af að fara að ráðum þínum,
Marcia. Mér hefur líka létt við að
segja ykkur frá þessu“. Hann stóð
upp. „En ég missti af kaffinu“,
sagði hann. „Ég ætla að fá mér
sopa í eldhúsinu, ef Emma hendir
mér ekki út“.
Marcia sá það á svip þeirra
Blakies og Robs, að þeim fannst
dálítið kynlegt, hve fljótt Gally
skipti um skoðun. En þeir sögðu
ekkert í þá átt. Hún vissi, að þeim
féll þétta allt miður hennar vegna.
„Taktu þetta ekki nærri þér“,
sagði Rob við hana. „Það rætist
einhvern veginn úr þessu. Nú er
um að gera að klófesta bréfið, sem
Beatrice hafði. — Og mér skal ein-
hvern veginn takast það. Því lofa
ég ykkur“.
Nokkru eftir að þeir voru farnir
— klukkan um það bil fjögur —
fór Marcia í kápu og gekk út í
garð.
Það var að byrja að rigna.
Þegar hún opnaði gluggadyrnar
varð henni hugsað til kvöldsins,
þegar Rob var myrtur, og nætur-
innar, þegar hún var að leita að
bréfinu í myrkri bókastofunnar og
jakkinn var þrifinn af herðum
hennar af ósýnilegum höndum.
Það fói óhugnanlegur hrollur urn
liana, og hún gekk hratt eftir stétt-
inni, sem lá að garðhúsinu.
Dimmt var í lofti og garðurinn
ömurlegur eftir langvarandi vot-
viðri. Henni fannst nú allt í einu
sem hún stæði á eyðisléttu, yfir-
gefin, einangruð og örvilnuð. Þessi
einmanakennd losaði hugsun henn-
ar úr venjulegum viðjum og lyfti
huganum á flug — gaf henni yfir-
sýn ýfir undanfai’andi atburði á
óskiljanlegan hátt.
Þau andartök, sem þessi undar-
lega einmanakennd hafði vald á
henni, hugsaði hún ekki, heldur
skynjaði á áður ókunnan hátt.
En brátt varð henni ljóst, að hún
var í raun og veru alls ekki ein.
Gluggarnir á köldum steinveggn-
um störðu niður til hennar. Og hún
sá mann koma út um bakdyraar á
Copleyshúsi. Þessi maður var lík-
ur Jacob Wait í útliti. Svo Wait
hafði þá einnig yfirheyrt eldabusku
Veiátys!
Það var hálf hiáslagalegt þarna
í garðhúsinu, og hún bretti því
kápukraganum upp í háls.
Ef Gally var morðinginn hafði
hann ekki myrt í eiginhagsniuna-
slcyni, heldur vegna þess að hann
56
HEIMILISRITIÐ