Heimilisritið - 01.05.1947, Blaðsíða 55

Hamingjusamur og þakklótur eiginmaður, sem segir:
Konan mín er engill
HÆKKANDI hjónaskilnaðar-
tölur sýna, að það er ekki allt með
felldu hvað ástina og hjónaböndin
snertir. Og svo eru líka þau hjóna-
bönd, sem báðir aðilar skoða sem
ánauð. Ég hef losnað við þessi illu
örlög og ég þakka það fyrst og
fremst framúrskarandi eiginleikum
konu minnar.
Ilelena er glaðlynd. — í tíu ár
hef ég dagicga komið heim til henn-
ar, en aldrei hefur það komið fyrir,
að hún væri súr á svipinn, eða geð-
ill. Það er tekið á móti mér á
hverju kvöldi eins og ég væri her-
maður að koma úr stríðinu, en ekki
brauðvinnandi þræll.
Ef ég er í leiðu skapi mætir mér
hlýja og skilningur. Ef dagurinn
hefur verið henni erfiður, þá segir
hún mér frá því á sinn glaðlega
hátt og „skammast yfir því í
góðu“.
Þrisvar sinnum hefur hún alið
mér barn, tvisvar hefur hún geng-
ið undir hættulega uppskurði, en
hún hefur ávallt komið því svo
fyrir, að líkast var sem það væri
ég, sem væri veikur og þyrfti hugg-
unar við. Ekkert hefur nokkru
sinni fengið á glaðlegt viðmót
hennar, nema þegar sorgin hefur
barið að dyrum.
Hún er þolinmóð. Hún getur
beðið, ef því er að skipta, og henni
er ljóst, að það kemur dagur eftir
þenna dag.
Og Helena er trygg. Ég er maki
hennar og mér er hún tryggari en
ég er sjálfum mér. Ég er eftirlæti
hennar og hún ber mér vel sög-
una. Það er sama hve mér verður
oft á skyssa, trú hennar á hæfi-
leika mína haggast ekki — að
minnsta kosti ekki út á við.
Hún veit einfaldlega, að börnin
okkar þrjú eru efnilegustu ung-
lingar á þessari jörð. Hún gefur
gaum að heilsufari þeirra, framför-
um eða vTel unnu verki og skamm-
ast sín hreint ekkert fyrir að tala
um það. Ilún er ströng 'við þau,
en með það fyrir augum að þau
læri af því. Þau bera traust til
hennar og það skapar þeim öryggi.
Ilelena er eyðslusöm, ekki á fé
HEIMILISRITIÐ
49