Heimilisritið - 01.05.1947, Blaðsíða 21

lega á skynsamt, aðlaðandi fólk,
og takið eftir hæversklegum örugg-
um málrómi þess. Onnur aðferð er
að velja sér kafla úr góðu riti og
lesa upphátt. Lestu hægt og greini-
lega, legðu rétta áherzlu á hvert
orð. Arangurinn verður þægilegri
raddblær. Og mundu, að áríðandi
er að anda djúpt! Andaðu til fu'lls
að þér á meðan þú lest og dragðu
þannig úr óþýðum tónum og
skrækum.
Þetta mun reynast gagnleg æfing
í því að velja rétt orð og hugsanir.
Það mun einnig auka orðaforða
þinn. Og það er leiðin til að tala
„myndauðugt mál“. Sjálfsnám-
skeið í því að lesa upphátt mun
smátt og smátt veita þér jafnvægi
og öryggi í samtali við aðra.
Gleymdu ekki vinu þinni, orðabók-
inni. Hafðu hana við hendina og
ráðfærðu þig við hana um sjald-
gæf og undarleg orð og þýðingu
þeirra.
Forðastu allt slúður. Tö'luð orð
hafa oft haft ómaklegar afleiðing-
ar, þó að þeim hafi fylgt: „Þú mátt
engum segja það“, og töluð orð
verða ekki aftur tekin.
Það er miklu betra að ræða al-
menn mál, bókmenntir, tónlist og
atburði líðandi stundar. Það er
sannaidega nóg til að tala um, án
þess að lepja slúðursögur um ná-
ungann.
Hugsaðu þig vd um, áður en þú
lætur skoðanir þínar í ljós, og
gerðu það með einföldum orðum
og greinilegum, hnitmiðuðum setn-
ingum. Talaðu hægt ogberðu hvert
orð skýrt fram.
Þegar þú ert svo heppinn að
hitta aðlaðandi fólk, þá taktu vei
eftir öllu fasi þess. Plutark hafði
rétt fyrir sér þegar hann sagði:
„Fáguðust menning fæst með
því að virða fyrir sér menn í góðu
skapi“. Georg Eliot segir sömu
hugsun í öðrum orðum: „Það er
ætíð gott að kynnast aðlaðandi
fólki, þótt ekki sé nema um stund,
það hressir mann einsog blóma-
angan eða tært vatn“. Skrifaðu
hjá þér slík spakmæli svo þú get-
ir jafnan rifjáð þau upp.
ENDIR
Væntanlegt konuríki.
Hann hafði hitt hana tvisvar í viku í hálft ár, en ekki beðið hennar enn-
þá.
„Elír.“, sagði haun, er þau gengu saman í mánabjörtu kvöldhúmi. „Mig
— hm — mig langar til að leggja fyrir þig mjög þýðingarmikla spurningu. Það
veltur á miklu fyrir mig, hvernig þú svarar".
„O, Georg!" sagði hún. „Þetta kemur svo óvœnt. Ja — ég —“.
„Eg vildi spyrja þig um“, greip hann fram í fyrir henni, „hvaða dag þú
og móðir þín hafa ákveðið, að við giftum okkur!“
HEIMILISRITIÐ
15