Heimilisritið - 01.05.1947, Blaðsíða 65

jafnskjótt og lögreglan leyfði það.
Verity var niðurbeygð og grágul
í framan. Hún átti lengi erfitt með
að taka þátt í samtalinu og gekk
oft út að glugganum, svo þau hin
sæu ekki framan í hana.
Marcia sat samanhnipruð í stól,
tekin til augnanna af svefnleysi
næturinnar. Hún þvingaði sig til að
tala um þær sannanir, sem gætu
orðið Rob að falli.
„Eru þær nægilegar til þess að
hann verði talinn sekur?“ spurði
hún og skelfdist sín eigin orð.
„Haldið þið að þeir þvingi hann
með einhverjum ráðum til að
játa?“.
„Sennilega liafa þeir yfirheyrt
hann í alla nótt“, sagði Blakie og
leit áhyggjufullur til hennar, „því
ég fekk ekki að tala við hann í
morgun, þegar ég fór þess á leið
við lögregluna. Þótt þeir pyndi
hann áreiðanlega ekki beinlínis til
sagna, þá gera þeir sitt til að fá
játningu hans. Og auðvitað myndi
það gera allt auðveldara viðfangs,
ef hann játaði, einkum þegar sann-
anirnar verða algerlega að styðj-
ast við líkur“.
„Styðjast við líkur?“ spurði
Verity og sneri sér snöggt við. Hin
sorgmæddu augu hennar horfðu
rannsakajidi á andlit læknisins.
Hann skýrði fyrir þeim, hvað
hann ætti við. Það var nóg af sönn-
unum. Tilefnið var augljóst, þar
sem fyrir lá skrifleg hótun um að
fíEIMILISRITIÐ
drepa Ivan.- Og Rob hafði einnig
haft tækifæri til þess að fram-
kvæma þá hótun. En allt voru
þetta sannanir, sem hægt var að
draga ákveðnar ályktanir af — og
sem duglegur vrejandi gat ef til
vill hártogað og lagað í hendi sér,
þannig að kviðdómendurnir yrðu
rökvilltir. Sannanirnir voru senni-
lega nægrlega sterkar, til þess að
sannfæra hvaða kviðdómstól sem
varf um sekt Robs. En þrátt fyrir
það mvndi vera ástæða fyrir á-
kærandann að óttast, að einhver
meðal dómendanna væri svo ein-
beittur og þver, að hann krefðist
skýlausra sannana
„Skýlausra sannana?“ endurtók
Marcia. „Áttu við fingraför? Eða
sjónarvotta?“
„Já, eitthvað þvílíkt. En auð-
vitað veit ég ekki meira um þetta
en við öll. Ef til vill hcfur lögregl-
an hinsvegar eitthvað í pokahorn-
inu, sem við höfum ekki hugmynd
um“.
„Þeir gcta ekkert haft, sem sann-
ar algerlega, að Rob sé morðing-
inn“, sagði Marcia þurrlega. ..Rob
myrti alls ekki Ivan“.
Þau þögðu um stund. Svo sagði
Marcia:
„Hvernig náðu þeir í bréfið?“
Verity hafði dálitla hugmynd
um það — hún hafði heyrt ávæn-
ing af því, þegar þeir ákærðu Rob
og handtóku hann. Húrí var gömul
kona þennan dag; allur þróttur og
59
/