Heimilisritið - 01.02.1948, Side 28

sagt. Mjög athyglisvert! Og ef
til vill sitnr hann hér á meðal
okkar. En þar eð við erum fjöru-
tíu og fimm, leigjendurnir, er ó-
gerlegt að láta sér detta í lmg,
hver það sé. Ef allt annað reyn-
ist gagnslaust, neyðumst við ti!
að ráða varðmann eða slciptast
sjálfir á um að vaka.
Einn leigjandinn, Serega Pe|t-
rjakof, reiknaði strax út, live
niikið varðmaðurinn myndi
kosta. Það kom í ljós, að iivert
skíði myndi hækka í verði um
rúma tíu lcópeka, og ]>að þótti
leigjendunum of mikið: þeim
kom saman um, að þeir skvldu
sjálfir standa vörð.
Serega reit nöfnin i hiað og
liengdi það upp í gárðinum.
Leigjendurnir skiptust á um
að vaka, en brennið hvarf eigi
að síður. Að vísu hafði því áður
a-erið stolið að nóttu til, en nú
hvarf það á daginn. En stöku
sinnum kom fyrir, að það %‘ar
einnig tekið að næturlagi.
Er þessu hafði fram farið um
liríð, urðu til sérstök samtök á
meðal leigjendanna, og í þeim
voru þrír menn, Boborykin,
ádassof og ungur frændi hans,
Misjka Vlassof.
Misjka kom inn í herbergi
frænda síns íbygginn á svip.
„Eins og þú veizt, félagi minn
og frændi“, sagði hann, „yinn ég
í efnayerksmiðju. Við höfu-m þar
°6
alls konar eíni, gas, revk og h\ ers
kyns ólyfjan. Eg hef ekki getað
sofið undanfarnar nætur fyrir
umhugsun um gripdeildirnar, og
nú hef ég komizt að þeirri niður-
stöðu, að það myndi vera heilla-
ráð að koma heim með eitt tund-
urhylki. Mér þætti gaman að
koma því fyrir í einum brenni-
kubbnum, sem við létum svo
aftur í hlaðann, eins og hann
hefði alltaf þar verið; við nefn-
um þetta ekki við neinn, og að
Jokum tekur þjófurinn kubbinn.
Hann stingur honum í ofninn
sinn. Og svo látum við efnasam-
böndin um það að verka sam-
kvæmt sínum lögmálum, ha,
frændi“.
Frændinn, sem hafði elcki enn
gert sér grein fyrir því, um hvað
væri að ræða, sagði:
„Gerðu sem þér sýnist. Komdu
bara með það heini. Við sjáiim
svo ti!“.
„Þe.tta er bragð“, sagði
Misjlea, „sem enginn þjófur get-
ur varast. Og hjá því getur ekki
farið, að \ ið höfum hendur í hári
hans. Við förum þangað, sem
sprenging verður — og þar grip-
um við þjófinn“.
Loks rann upp ljós fyrir frænd-
anum. Hann ljómaði af gleði.
„Já, blessaður komdu með
svoleiðis hylki“, sagði hann.
„Þetta er sannarlega mjög at-
hyglisvert. Og sér í lagi er það
HEIMILISRITIÐ