Heimilisritið - 01.02.1948, Qupperneq 41

hurð að stöfum. Þetta var sama
sem hnefahögg í borðið: málið
var útrætt.
.MiSðir Peters sat hreyfingar-
laus og horfði út í loftið. Geðs-
hræringar geta svo auðveldlega
ófegrað andlitshúðina. Peter
reyndi að gera sér ljóst, hvað
skeð hefði ef hann liefði sagt eins
og satt var — að Peggy væri
þegar orðin konan hans.
LÍTILLI STUNDU síðar
þaut Peter eins og kóifi væri
væri skotið yfir í Maida Valé,
þar sem Peggy bjó í lítilli stofu.
Þetta hafði fengið talsvert á
hann. Fyrst fékk hann sér eitt
whisky-staup, settist síðan í
hægindastól, en Peggj- á stólarm-
inn, og nú tók hann að skýra
henni frá því, sem gerzt hafði
og sá það nú allt í öðru og mild-
ara Ijósi en áður. Peggy varð
ekki heldur frá honum tekin og
það skipti öllu máli.
— Ég átti von á þessu! Ég
hefði aldrei átt að giftasl þér,
sagði hún og hristi höfuðið. Nú
hef ég eyðilagt framtíð þína.
— Hvað segirðu! Petes rétti
úr sér í sætinu. Nei, þú hefur-
sýnt mér, að það er nauðsynlegt,:
að ég fari einnig að starfa eitt-
hvað, til þess að vinna fyrir
konunni minni og mér. ...
Ilann stóð upp og gekk nokk-
ur skref um gólf.
HEIMILISRITIÐ
— Og ég skal gera þ&ð! Ég
skai sjá um, að þú fáir allar þín-
ar nauðsynjar. Svo höfum við
nóg efni á því, að fá okkur að
borða stöku sinnum á Ritz-hót-
eli, og svo getum við brugðið
okkur á dansleik við og við.
Peggy gat ekki stiilt sig um aö
hlæja. Ástin hafði ekki blindað
hana svo, að hepni væri ekki
Ijóst, að Peter var ekki fær um
að sjá fyrir þeim ennþá.
— Eigum við ekki að sleppa
hótelinu, sagði hún brosandi. Við
skulum horfast í augu við sann-
leikann. Ég er ánægð með allt
eins og það er. Ég ætla að halda
áfram að vinna, ég er svo vön við
það. Þú heíur aldrei reynt það.
Hvað ætlarðu þér að fara að
starfa, fyrst þú hefur ekki lært
neitt?
Við þessi ummæli veiktist
nokkuð sjálfstraust Peters. Hann
minntist þess nú, að stundum.
er hann kom snemma út, á
morgnana, hafði liann séð
kuldalega menn og fátæklega
klædda rölta á leið til vinnu
sinnar, og sumir þeirra voru víst
aðeins að leita sér að vinnu. Sizt
af öllu vildi hann lenda í spor-
um þeirra manna.
— Það er líka af því, að
pabbi er svo hégómlegur, að ég
fæ ekki að vinna neitt, sagði
hann með fvrirlitningu. Ég gæti
verið orðinn að nýtum manni, en
29