Heimilisritið - 01.02.1948, Síða 42

pabbi vil! aðeins hafa mig til
skrauts, og helzt á ég víst að
giftast greifadóttur — eða eitt
hvað í þá áttina. Það er undar
legt, að pabbi skuli hafa þá
bjánalegu skoðun, að vinnan sé
manni einhver niðurlæging, end;
þótt hann hafi sjálfur unnið fyr
ir hverjum skildingi, sem hann ;
— Heldurðu, að þú getir kom-
ið honum í skilning um, að svo
er ekki?
— Nei, ekki hugsa ég það ...
Peter varð ólundarlegur á svip.
eins og lítill drengur. Ef pabbi
liefur tekið eitthvað í sig, þá er
ekki honum að ýta.
— Og hvað heldurðu um
móður þína?
— Mamma lætur pabba ein-
an uin allar ákvarðanir. H ún
virðir hann mikils, af því að liún
á honum að þakka allan auðinn
og allsnægtirnar. Svo er hún allt-
af önnum kafin við að ná sér í
þjónustufólk.
— Þjónustufólk? Við hvað
áttu?
Peggy leit spyrjandi á hann.
— Það hefur sínar orsakir.
Mamma hefur fengið þá hug-
mynd í höfuðið, að hún geti allt-
af litið út eins og hún væri ekki
nema 35 ára. Þess vegna hefur
hún alltaí stofuþernu, sem á að
sjá um útlit hennar. Hún lætur
engan sjá sig, nema hún hafi
þemuna með sér. En hún er á-
reiðanlega ekki sanngjörn við
þær, enda missir hún þær, hverja
eftir aðra. Adele fór í gær.
Peggy hugsaði sig um góða
stund, svo spurði lnin seinlega:
— Ég á von á, að móðir þín
leiti fyrir sér að annarri þernu?
— Já, hún er víst þegar búin
að auglýsa í öllum dagblöðun-
um.
I)eggy gekk yfir að glugganum
og horfði lengi út.
— Þú skalt fara með föður
þínum til Skotlands á þriðjudag-
inn, sagði hún.
— Og skilja þig eina eftir hér
í London? Aldrei! Ég ætla að
segja mömmu og pabba allt eins
og er og læt það ráðast, hvernig
þau taka þ\ í.
— Góði, bezti Peter. Peggy
kraup á lcné hjá honum og horfði
beint í augn hans. Þú Idýtur að
skilja, að það veltur mikið á því,
að þú eigir eklci í erjum við for-
eldra þína. Við megum ekki
spilla framtíð oklcar af eintóm-
um kjánaskap. Nvi ætla ég að
taka við stjórninni. Ég banna þér
að nefna mig á nafn við íoreldra
þínaé fyrr en ég gef þér leyfi tii
]>ess.....Étlarðu svo að ganga
að því?
— Ég get víst ekki gert ann-
að . . .
Hann tók Peggy í faðm sinn,
og varir þeii-ra mættust í löng-
um kossi.
40
HEIMILISRITIÐ