Heimilisritið - 01.02.1948, Qupperneq 49

Endurminningar lœknisins
Eitir MAX THOREE — 5. grein
Andvígur „líknarmorðum".
GRIKKIR áttu nafn á þján-
ingalausum og rólegum dauða —
euþasía. En „líknannorð", sem
hafa unnið sér margra fylgjend-
ur á síðustu árum, munu al<lr-
ei fá mig fyrir fylg'janda. Eg
minnist ótal dæma utn duuð-
vona sjúklinga, sem lifa nú heil-
brigðu og hainingjusömudífi.
Ressi dæmi vi! ég nefna: •
Yfirhjúkrunarkonan • mín
sagði: „Það var verið að koma
með mann með drep í fæti. Hon-
mn líður afar illa, og liann lang-
ar til að sjá yður. Hann er á
stofu 318.
Þegar ég kom inn í stofu 318,
sá ég feitan, miðaldra mann
engjast í rúmi sínu Og svipur-
inn vottaði um fullkomna ör-
vinlun. Hann kvartaði um kvöl
í fætinum og athugun sýndi að
komið var drep í hann. .
Ég sá þegar, að taka varð fót-
inn af fvrir ofan hné. Sjúklingur-
inn hafði afskræmdan handlegg
og sagði mér, að hann hefði ver-
ið svona síðan hann var barn.
Hann leit á mig þessu biðiandi
augnaráði, sem við þeldcjum svo
vel: „Er nokkur von um mig,
læknir?“
„Víst er von um yður“, svar-
aði ég, „ef þér viljið vera hlýð-
inn“.
Hann leit á mig efablandinn.
í,Mér. var sagt, að ekkert væri
hægt að gera. Konunni minni
var líka sagt' það, og hún hefur
gefið upp alla von“.
Ég ákvað að taka fótinn af
honum klukkan ellefu næsta dag.
Seinna um daginn kom kona
inn í skrifstofuna til mín. Hún
var samanbitin á svip.
jfl’ér ætlið að skera í mann-
inn minn á morgun“. sagði hún
óðara er liún sá mig. „Eg gef ekki
leyfi til þess. Það er óbarfi að
láta hann kveljast meira. Ég vil
að þér lofið honum að deyja“.
Hún horfði beint í augu mín.
HEIMILISHITIÐ
47