Heimilisritið - 01.02.1949, Qupperneq 6

að við ættum heima sinn á hvor-
um partinum og værum því ó-
vinir þegar liði var skipt, í sjó-
búðinni, gömlu hálfföllnu sjó-
búðinni fyrir innan garð, næst-
um því einu sjóbúðinni, sem eftir
var frá fyrri tíð. Steinn fór heim
við svo búið' og sagði foreldrum
sínum frá því sem Starkaður
hafði sagt. Þeim fannst það
slæmt, gömlu hjónunum, að
drengurinn fengi ekki að sofa
heima hjá sér og Steini fannst
það líka illt. Hann liafði allt af
verið heima hjá sér, aldrei sofið
ema nótt annars staðar hvað þá
fleiri, og hann hugsaði til sjóbúð-
arverunnar með kvíða. En þessu
varð ekki breytt. Starkaður í
Snös var herra til sjós og lands
og ekki yrði breytt frá hans boð'i,
hvað sem fólki eins og Snjólfi
gamla Snjólfssyni, fyndist.
Svo fór Steinn í sjóbúðina.
Hann byrjaði með því að dytta
að þakinu og setja rúðu í glugga-
boruna. Hann mokaði sandi úr
bálknum undir glugganum og
hreinsaði allt til eins og hann
gat. Svo náði hann sér í fjalir og
negldi saman borðkríli, sem
hann setti fyrir framan bálkinn.
Nú, og svo að síðustu var hann
búinn þurru heyi og hálmi, sund-
urskornum ullarsekkjum og
nokkrum rúmfötum. Það var
gamalt salonsofið' teppi ofan á
sænginni hans þegar ég heim-
sótti hann nokki-u eftir að hann
var búinn að búa um sig. Hann
leit yfir sjóbúðina, stóð á miðju
gólfi teinréttur, sveiflaði hend-
inni og sagði:
„Eg er ekki vitund hræddur,
skal ég segja þér, ekki vitund
hræddur“. Og ég fann að hann
starði beint í augu mér, líkast
því sem hann væri að leita
að einhverju í þeim. Eg sá að
hnefarnir kreptust svo að hnú-
arnir hvítnuðu og smarnar á
hálsinum þöndust svo að' þær
komu út í hörundið.
Svo fór Steinn að vinna hjá
Starkaði gamla í Snös. Hann
var uppi fyrir allar aldir á
morgnanna og sást á ferli seint
á kvöldin. Hann fór um flæðar-
málið, var inn í kofunum, sýsl-
aði á túninu og í görðunum og
hamaðist upp á mýri. Eg heyrði
að fólk sagði, og ég fann aðdá-
unai'hreim í máli þess:
„Hann vinnur sannarlega af
honum pabba sínum lóðargjald-
ið hann Steinn litli“.
Steinn vann í nokkur ár hjá
Starkaði í Snös og allt af var
hann í sjóbúðinni. Hann dytt-
aði að henni eins og hann gat,
gerði við þakið, negldi fjalir á
hurðina, sem gisnaði æ meir og
alltaf var hreinlegt hjá honum.
Einu sinni setti hann upp blátt
gluggatjald. Það var eitt haust-
ið og stundum á kvöldin sá mað-
4
HEIMILISRITIÐ