Heimilisritið - 01.02.1949, Qupperneq 27

íiiður í kjallara og fleygt smá-
bútum ai' honum í ána á hverj-
um morgni; hún sagði, að hann
væri á ferðalagi, og' satt er það,
hann ferðaðist neðansjávar í
mörgum pörtum. Loksins var
aðeins höfuðið eftir. Skriftafað-
irinn fór strax og sagði ákær-
anda ríkisins frá öllu saman, og
konan var síðar tekin af lífi.
Þegar dómarinn spurði hana,
hvers vegna hún hefði ekki
fleygt höfð'inu af eiginmanni
sínum í ána, eins og öðrum lík-
amshlutum hans, svaraði hún,
að sér hefði fundizt það of
þungt, hún hefði ekki getað bor-
ið það. Jæja, herra minn, ég er
nú ekki í neitt svipuðum vand-
ræðum og konan, sem ég minnt-
ist á, eins og þér munuð auð-
veldlega geta skilið; en ég þarfn-
ast góð'rar ráðleggingar ábyggi-
legs manns, viðvíkjandi atviki
sem henti mig sjálfa. Hingað til
hef ég ekki þorað að minnast á
þetta við nokkra manneskju hér
í grenndinni, því að þegar um
söguburð er að ræða, þá hefur
t'ólk hér tungur, sem ganga eins
og stálfjaðrir. Ef satt skal segja,
herra minn, þá hefur enginn
ferðamaður gist hér í kránni
minni jafn lengi og þér, og sem
ég hef getað sagt söguna um
þessa 15.000 franka-------------“.
„Kæra frú Lepas“, sagði ég
og stöð'vaði þannig orðaflaum
hennar, „ef tiltrú yðar til mín er
þess eðlis, að hún sé líkleg til
þess að blanda mér í eitthvað
leyndardómsfullt, myndi enginn
ma’nnlegur máttur geta, knúð
mig til þess að gera yður óleik“.
„Eg treysti vður, herra minn“,
sagði hún .„Þér skuluð hlusta“.
Þessi ákafi hennar olli því, að
ég ályktaði sem svo, að ég væri
ekki sá fyrsti, sem mín góð'a
veitingakona hefði trúað fyrir
þessu leyndarmáli sínu, sem ég
átti nú að verða einkageymsla
hennar fyrir. Eg hlustaði því.
„Herra“, sagði hún, „þegar
keisarinn sendi spænska fanga
hingað, varð ég að hýsa, á kostn-
að stjórnarinnar, ungan Spán-
verja er látinn hafði verið laus
gegn drengskaparheiti. Þótt
hann væri laus úr fangabúðun-
um, varð hann að gefa sig fram
við lögreglustjórann á hverjum
morgni. Spánverjinn var aðals-
maður. Nöfn hans enduðu á os
og dia, eitthvað í líkingu við'
Bagos de Feridia; en ég er samt
ekki alveg viss. En hvað sem því
líður, þér getið séð það í gesta-
bókinni minni. Af Spánverja að
vera, sem allir segja að séu svo
ljótir, þá var hann hinn fríð'asti.
Hann var nálægt 158—100 cm
að hæð, en harin var vel vaxinn,
og hafði, ó! svo fallegar og nett-
ar hendur, sem hann hirti með
aíbrigðum vel. Hann átti álíka
HEIMILISRITIÐ
25