Heimilisritið - 01.02.1949, Qupperneq 32

ininn. Svo vildi til, að nýlega
liöfðu ýmsar viðgerðir farið'
fram á húsinu; töluvert steinlím
hafði verið skilið eftir og gaf það
greifanum hugmyndina að því
sem hann ætlaði nú að láta fram-
kvæma.
„Gorenflot er kominn, herra“.
„Vísið honum inn“, sagði
greifinn.
Greifynjan bliknaði dálítið er
hún sá múrarann.
„Gorenflot“, sagði greifinn,
„náið í nógu marga múrsteina
út í hesthús til þess að fylla upp
í skápdyrnar þarna“. Því næst
sagði hann lágri röddu við Rosa-
lie og múrarann: „Þér eigið að
sofa hér í nótt, Gorenfolt, en í
fyrramálið læt ég yður hafa
vegabréf til framandi lands, sem
ég mun segja yður nánar af síð-
ar. Eg læt yður hafa 240 louis-
dora til fararinnar. Þér eigið' að
dvelja erlendis næstu tíu árin. Á
leiðinni nmnuð þér koma við í
París og þar eigið þér að biða
mín. Þar læt ég yður hafa
skuldabréf fyrir álíka fjárhæð
sem mun verða greidd er þér
hafið staðið við skuldbindingar
yð'ar og gætt ítrustu þagnar
varðandi það sem hér fer fram í
nótt. Hvað yður snertir, Rosalie,
þá læt ég yður hafa 400 louis-
dora sem heimanmund á brúð-
kaupsdaginn, með því skilyrði
að þér giftist Gorenflot og þegið
eins og steinn, — ef ekki, enginn
heimanmundur“.
„Rosalie“, sagði Madame de
Merret, „komið og lagið á mér
hárið'“.
Greifinn gekk rólega fram og
aftur um gólfið og hafði glögga
gát á eiginkonu sinni, þernu
hennar og múraranum, en án
þess þó að láta á nokkru bera.
Gorenflot gat ekki komizt hjá
því að gera nokkurn hávaða við
verk sitt, og er greifinn var
staddur í fjarlægari enda stof-
unnar notaði greifynjan tæki-
færið til þess að hvísla að Rosa-
lie: „40 louisdora lífeyri handa
yður, barnið mitt, ef þér segið
Gorenflot að' skilja rifu eftir við
gólfið“. Svo sagði hún upphátt
af mikilli stillingu: „Farið og
hjálpið honum!“ Allan þann
tíma sem múrarinn var að vinnu
sinni, gættu hjónin fyllstu þagn-
ar. Þögn greifans, er ekki vildi
gefa eiginkonu sinni tækifæri til
þess að gera neinar athugasemd-
ir, var af ásettu ráði gerð. Þegar
múrarinn var um það bil hálfn-
aður við verkið, notaði hann
tækifærið', eitt sinn er greifinn
sneri bakinu að honum, til þess
að brjóta aðra rúðuna sem var
efst á skápnum. Aðeins augna-
blik sáu þau múrarinn, þernan
og húsmóðir hennar, dökku and-
liti með leiftrandi augum bregða
fyrir í gættinni, og greifvnjan
30
HEIMILISRITIÐ