Heimilisritið - 01.06.1949, Síða 4

Ég vil gróðursetja
Smásaga ejtir Ása í Bœ, höjund
skáldsögunnar „Breytileg átt“, sem
át kom í vetur og vakti mikið umtal
ÞAÐ ER undarlegt að líta
til baka. Tímatalið segir að liðin
séu sex ár, en mér finnst óra-
langt síð'an og stundum efast ég
um að það hafi nokkurntíma
gerzt. En nú er ég komin til þín
bróðir kær. Hér við gröf þína
veit ég að það er satt og því
ætla ég að segja þér allt eins og
var.
Eg hef aldrei gei't mér ljóst
hvernig það byrjaði í raun og
veru. Þú vissir sjálfur að ég
Tiafði ýmigust á Bretunum, mér
fannst þeir luralegir og sljóir.
En þegar Bandaríkjamenn komu
gat ég ekki varizt þyí að hrífast:
þeir voru framúrskarandi
snyrtilegir, gneistuðu af lífs-
krafti og yfir þeim hvíldi ferskur
blær ungrar þjóðar. Eg man að'
þú sagðir: „stroknir og aldir
idjótar“, en mér fannst þetta
ranglátt mat. Ef til vill var það
upphafið. Þegar þú sagðir: „Þú
heíur kannski fundio einhvern
handa þér“, spotzkur og misk-
unnarlaus eins og þú gazt verið,
þá svaraði ég: „Það má vel
vera“. En þetta sagði ég bara til
að storka þér, enda brástu reið-
ur við og sagðir að’ íslenzkar
konur hefðu ætíð sælzt til að
leggjast með útlendum. Þú vildir
heldur sjá mig dauða. Eg hló og
sagðist skyldi sýna þér að ástin
hræddist hvorki landamerki né
orðgjálfur. — Það var aldrei
nein hálfvelgja í lífi okkar, ann-
aðhvort burðumst við eins og
óargadýr eða loguðum af ást. —
Stundum hef ég hugsað um það,
hvort örlög okkar séu fyrirfram
ákveðin eins og forfeðurnir
trúðu. Víst er um það, að undir-
niðri vildi ég heldur devja en
baka þér smán.
Hve oft hafði ég neitað þeim
um dans? Hve oft höfðu stöllur
mínar skimpast að mér, spott-
9
HEIMILISRITIÐ