Heimilisritið - 01.06.1949, Qupperneq 22

Gene stóð líka á fætur og
hrinti honnm út af flakinn:
„Þetta kælir ])ig kannske ofur-
lítið“, sagði hann hæðnislega.
Biilv reyndi að klóra sig npp á
flakið, en gat það ekki.
„I hamingjnnnar bænum,
farðu burtu“, sagði Hettv
gremjulega, „og láttu ekki eins
og fífl. Eg get vel passað mig
sjálf“.
Hnn henti sér nt af flakinu
liinum megin og synti til lands,
og eftir andartaks hik svnti
Billy á eftir henni. Gene hélt sig
í námunda við hann: „Taktu
þessu rólega Billy“, sagði hann,
„ á ég að draga þig svolítinn
spöl?“
„Þií hefðir gaman af því“,
langaði Billv lil að segja, en
hann gat það ekki, því að hann
átti fullt í fangi með að ná and-
anum.
Hjá baðhúsinu varð hann að
bíða í tíu mínútur á meðan
Hetty klæddi sig, en loks þegar
hún kom út sagð'i hún:
„Eg ætla að bíða eftir þér,
Billy og svo skulum við fara í
svolitla gönguferð“.
Baðhúsið angaði af saltvatni
og blantum sandi og veikur
blómailmur minnti hann á hárið
á Hetty.
Billy þurrkaði sig vandlega og
nuddaði lniðina með volgu
handklæði, síð'an klæddi hann
sig í gráu flónelsbuxurnar og
sportskyrtu. Hetty var í ljósri
kápu og þau strunsuðu framhjá
Gene án þess svo mikið sem líta
á hann.
„Við sjáumst á dansleiknum í
kvöld!“ kallaði hann á eftir
þeim.
Hetty kastaði hnakka með
þóttasvip: „Þú hefur á réttu að
standa Billv, hann er ekki ann-
að en uppskafningur og ég hata
hann“.
„Hetty, hvað skeði úti á ílak-
• *)<<
mu?
„Það segi ég ekki“.
„Hvers vegna ekki?“
„Þú ert of ungur til að skilja
það“.
„Láttu nú ekki eins og kjáni,
eg er næstum 17 ára, jafngamall
og þú“.
„Stúlka, sem er 17 ára, er orð'-
in fullorðin kona“, sagði Hetty,
„en drengur á þeim aldri er bara
drengur. Þetta er sannað mál“.
„Eg ætti sennilega að segja
mömmu þinni frá þessu“, sagði
Billy hugsandi.
Hetty snéri sér að honmn,
eldrauð í framan af reiði:
„Ef þú gerir það, þá skal ég
aldrei tala við þig framar. — Þar
að auki væri það alveg hræði-
legi: fyrri Gene“.
„Ég hélt að þú hatað'ir hann“.
„Það geri ég líka. Ég fvrirlit
menn eins og hann“.
20
HEIMILISRITIÐ