Heimilisritið - 01.12.1951, Síða 5

Bryndís Pétursdóttir í lilutverki
flökkustúlkunnar í leikritinu
„ímyndunarveikin“. Þarna er
hún ólík sjálfri sér.
en raunar er það ekki alveg satt.
Ég þurfti að vinna fyrir mér, og
var svo heppinn að geta fengið
starf, sem ég gat stundað sam-
tímis því að vera í leikskólan-
um hans Lárusar.
Voruð þér þá þegar ráðin í að
verða leikkona?
Nei, nei. Ég þorði ekki að vona
það, en mig langaði afar mikið
til þess að leika strax, þegar ég
var í Verzlunarskólanum, en þá
hafði víst enginn trú á að ég
gæti það. Ég hafði aldrei leikið
neitt, fyrr en ég kom til Lárusar.
Hvenær var það?
Snemma í október 1946. Ég
byrjaði reyndar að nafninu til
um vorið, en Lárus fór skömmu
síðar til Noregs, svo að hið eig-
inlega nám hófst ekki fyrr en
um haustið. —
Þér fenguð fyrsta hlutverkið
skömmu síðar, ef ég man rétt?
Já, frumsýningin var seint í
nóvembermánuði.
Ég get ímyndað mér að þér
hafið beðið hennar með kvíða og
eftirvæntirigu, eða var ekki svo?
Nei. Ég hafði þá ekkert vit á
að vera hrædd. Ég vissi þá ekki
út á hvaða braut ég var að
leggja, en nú er mér ljóst, að
það var mjög djarft af Lárusi
Bryndís sem Dísa í „Galdra-
Lofti“ og Gunnar Eyjólfsson
(Galdra-Loftur). Hún telur þetta
hafa verið eitt erfiðasta hlut-
verk sitt.
ÐESEMBER, 1951
3