Heimilisritið - 01.12.1951, Qupperneq 17

Ovænf heimkoma
Stutt og snotur
smásaga, sem ger-
ist hér á landi, eft-
ir Norman Arthur,
þýdd úr „Aften-
bladet“.
★
Allir borgarbúar
sváfu í rúmum sín-
um, þegar ég kom
aftur — og einnig
í mínu rúmi lá sof-
andi stúlka.

í rúminu var sæng meS blómamynztri og
á koddanum var rauSlokkaS stúlkuhöfuS.
GRUNUR minn styrk'tist enn
við nýja uppgötvun. Já, ein-
mitt! Gullhringur með bláum
safírsteini innst í einu horni
kommóðuskúffunnar! Merki-
legt! Ég hafði vissulega ástæðu
til að hugleiða ráðstafanir hús-
móðurinnar, meðan ég var á
ferðalagi. Og ég var oftar að
heiman en heima. Síðustu þrjú
árin hafði ég ferðazt án afláts,
og nú var ég nýkominn til
Reykjavíkur eftir fjögurra mán-
aða söluferð um Evrópu.
Skyldi húsmóðirin leigja öðr-
um herbergi mitt á meðan ég
var fjarverandi?
Ekkjan Helga Ásgeirsdóttir
var raunar ágætiskona. Hún
geymdi fötin mín vel á meðan
ég var í burtu, og hún gleymdi
aldrei að viðra rúmfötin áður
en ég kom heim. En gat það
hugsazt, að hún væri svona
undirförul?
Hún hafði auðvitað ekki úr
allt of miklu að moða síðan
hún missti manninn, og svo átti
hún tvo unglingsdrengi og eina
dóttur, sem gekk 1 Háskólann.
DESEMBER, 1951
15