Heimilisritið - 01.12.1951, Blaðsíða 23

Einn þriðji liluti kvennanna
telur ástæðuna vera þá, að eig-
inmaðurinn hafi ekki getað séð
nægilega vel fyrir henni; hann
hafi verið úrræðalaus eða ófær
til þess að' taka á sig fjárhags-
lega ábvrgð. Þær segja:
„Hann var svo úrræðalaus.
Hann vildi ekki taka á sig á-
byrgðina á framfærslu heimilis-
ins“.
„Hann var of ungur, hann gat
ekki séð fyrir mér“.
„Maðurinn minn treysti sér
ekki til að sjá fyrir mér og barn-
inu“.
„Hann drakk svo mikið að
hann gat ekki sinnt atvinnu
sinni“.
„Hann spilaði fjárhættuspil
og hafði ekki fasta atvinnu, en
hann eyddi stórum fjárfúlgum,
sem hann græddi í spilum“.
„Hann lá í leti meðan ég var
úti að vinna“.
„Eg varð að vinna alveg fram
í þann mánuð, sem hvert barn
fæddist, til þess að hafa nóg að
borða“.
„Hann var latur og nennti
ekki að vinna“.
„Eg gat ekki treyst honum í
peningamálum. Hann drakk og
eyddi meira en heimilið gat án
verið“.
„Ég varð að vinna alveg frá
því að við giftumst. Hann hafði
engan áhuga á að koma sér á-
fram í lífinu“.
„Hann tolldi aldrei í neinu
starfi“.
Þetta færa þær sem ástæðu
fyrir hjónaskilnaðinum. Og hvort
þeirra ættli svo að skammasi
sín! Konan á auðvitað kröfu til
þess að maðurinn sjái íyrir
henni og heimilinu. Það er ekki
liægt að líta niður á konur, sem
skilja við maka, ef hann getur
ekki eða vill ekki taka á sínar
herðar þá byrði sem honum ber.
En þessum konum hefur aldrei
verið ráðlagt að bíða og fá vissu
sína um það, hvort maðurinn
vill eða getur séð fyrir heimili.
Það er reyndar ekki heldur
hægt að áfellast eiginmanninn,
sem tók á sig hina erfiðu ábyrgð,
án þess að hugsa út í það, frem-
ur en hina óframsýnu eiginkonu,
sem hugleiddi það ekki. Enginn
varaði hann við því, að' hjóna-
bandið væri annað og meira en
sumar og sunnanvindur, heldur
öllu fremur margvíslegir reikn-
ingar og gjöld því tilheyrandi.
Því miður eru svo raunvemleg
sjónannið ekki tekin með í reikn-
inginn, þegar eftirvænting
hjónabandsins á í hlut. Upp-
spunnin rómantík ræður þar
öllu, og það er sjaldgæft, að fólk,
sem gengur í hjónband, hafi gert
sér glögga grein fyrir staðreynd-
um þess. Hitt er algengara, að
menn ímyndi sér það allt öðru
DESEMBER, 1951
21