Heimilisritið - 01.12.1951, Blaðsíða 28

á hendur, bæði út á við og inn-
byrðis, og skildu nauðsynina á
þolinmæði, skilningi og sam-
starfsvilja, sem eru svo nauðsyn-
leg atriði í daglegri umgengni,
gæti orðið bylting í hjúskapar-
málum.
I stuttu máli hefur rannsókn
rithöfundanna leitt í ljós, að or-
sakir hjónaskilnaða eru einkum
tvennskonar að áliti kvenna:
Annmarki á því að eiginmaður-
inn sé ábyrgur. Otryggð eigin-
mannsins.
Eiginmennirnir kvarta hins-
vegar yfir: Otryggð eiginkon-
unnar. Afskiptasemi tengda-
fólksins.
Þetta eru algengustu svörin.
Oft er „ósamkomulagi“ eða
því líku kennt um skilnaðinn,
en sé það krufið nánar, verða
aðalástæðurnar þessar: Kvnferð-
islegt ósamræmi, skoðanamunur
í starfsháttum, mismunandi trú-
arskoðanir, afbrýðisemi, of-
drykkja, þroskaleysi, mikill ald-
ursmunur, kvndeyfð, ólík
reynsla og uppeldi, skoðana-
skipti varðandi börn, eyðslu-
semi eiginkonu, glæpsamlegt at-
hæfi, reynsluskortur í kynferðis-
málum.
En þessar ástæður eru ein-
ungis ytri sjúkdómseinkenni.
Sjúkdómurinn er hinsvegar fólg-
inn í skorti á raunsærri fræðslu
um hjónabandið.
ENDIR
MUNUR AÐ SJÁ ÞAÐ SEM HREINT ER!
I gamla daga var það oft cinungis fyrir jólin, sem bxrinn var þrifinn
og askarnir þvegnir. Margir trúðu því, að það spillti auðsæld þeirra, að
þvo askana, en samt þótti óhxfa að eta úr óþvegnum aski á hinni miklu
jólahátíð.
Mafgir mcnn voru í sömu flíkinni allt árið og létu ekki þvo hana
nema fyrir jólin. 'Það þótti ekki sxma að hafa nokkurn hlut óþveginn
á jólúnum. I því sambandi cr þessi saga sögð:
Einu sinni var kerling, sem hafði gengið með sama faldinn á hverj-
um degi árið um kring og aldrei þvegið hann. En þegar hún sauð
hangikjötið til jólanna, tók hún sig ql og þvoði faldinn upp úr hangi-
kjötssoðinu. Þegar bóndi hénnar sá faldinn nýþveginn, sagði hann:
„Já já. mér þykir þú vera .farin að halda þér til, kclli mín! — Satt, er
það, einatt er munur að sjá það sem hreint er!“
26
HEIMILISRITIÐ