Heimilisritið - 01.12.1951, Blaðsíða 34

það og séð hvað' setur“.
Kínverjinn kinkaði kolli og
klappaði saman höndunum.
„Þér koma í kvöld, herra. Þér
finna lampa við dyrnar. Þér
koma snemma, annars þér geta
stigið á halann á Móses í
myrkri“.
Denham og Moyne fóru aftur
til tré-„salarins“ á „Frelsiseyj-
unni“, þar sem þeir héldu tih
A eyjunni var banki og þar
komu skipin við á norðurleið.
ÞAÐ VAR næstum aldimmt,
þegar Denham gekk heim að
kofa Kínverjans með fjögra
þátta kvikmyndahandrit í vas-
anum. Stór, rauð pappalukt
hékk eins og upprennandi máni
yfír dyrunum. Ilmur af jasmin
og mímósu lá í kyrru loftinu.
Hann staldraði við í sólbyrginu
til að' varpa öndinni og drap svo
hægt á dyrnar með stafnum sín-
lím.
Hann heyrði fótatak Wing
Moon, hurðin var opnuð og gul-
ur sloppur birtist í lampaljósinu.
Wing Moon hafði hárauða rós í
barminum, og í daufu ljósinu
var andlit hennar ennþá barns-
legra og sakleysislegra en ella.
Það var erfitt að hugsa sér, að
hún hefði fyrr um daginn sætt
svo óþyrmilegri meðferð. Hún
brosti og neri saman litlum lóf-
unum.
„Ó, viljið þér ekki líka hafa
mig með í leiknum?“ sagði hún
á ágætu máli. „Ég get bæði lát-
ið andlitið sýna sorg og ást,
eins og þér viljið. Faðir minn,
Willy Moon, er afar strangur
leikari“.
„Hvar er hann?“ Denham
saug að sér mímósuilminn með
velþóknun. „Ég vil gjarnan lesa
leikritið fyrir hann“.
Wing Moon kom nær honum,
og hlýr ilmurinn úr hári hennar
minnti hann á dvöl í appelsínu-
garði rétt hjá Madrid.
„Faðir minn hefur svo slæma
tannpínu, herra, hún kom, þeg-
ar hann drakk te fyrir klukku-
tíma. Hann þoldi ekki við og
þess vegna fór hann til enska
læknisins, sem tekur tennur með
lítilli töng. Hann kemur bráð-
um aftur. Viljið' þér ekki koma
inn og drekka svolítið af sæta
edikinu okkar?“
Denham fullvissaði hana um,
að þó hann væri að vísu gráð-
ugur í að drekka sætt edik, vildi
hann samt vera úti til að njóta
kvöldloftsins. Haton ætlaði að
ganga niður í fjöruna og koma
aftur eftir klukkutíma.
Wing Moon virtist vonsvikin.
„Við höfum ekki mikið loft í
húsinu okkar“, kvai’taði hún.
„Faðir minn á lítinn bátaskúr
í fjörunni“. Hún benti. „Það' er
stór stóll til að reykja i hjá
32
HEIMILISRITIÐ