Heimilisritið - 01.12.1951, Blaðsíða 46

glasinu sínu og fói' að finnast
lífið notalegt.
Já, það var tími til kominn,
að hann gerði eitthvað til að
sýna Lauru, hversu mikils hann
mat hana og myndarskap henn-
ar á heimilinu. Hún var reglu-
lega indæl, jafnvel indælli en
þegar þau giftust. Það var sjald-
an, þegar þau voru saman á
skemmtunum, að hann yrði
■ekki ofurlítið afbrýðisamur
vegna þess, hversu eftirsótt hún
var. Hann varð að muna það,
að láta hana taka meira eftir
því — sýna, að hann væri reglu-
lega ástfanginn af henni.
Þegar Laura kom inn, var
hann upptekinn af sínum góðu
áformum. Hann brosti ástúðlega
um leið og hann kinkaði glað-
lega kolli til hennar og rétti
henni glasið: „Mikið ertu falleg
í kvöld, elskan mín.“ (Dag-
lega ...)
Laura hrökk við, eins og ein-
hver hefði kveikt í púðurkerl-
ingu undir stólnum hennar.
„Hvað segirðu?11 sagði hún.
„Ég ságði, að þú værir falleg,“
endurtók hann.
Hún leit á hann án þess að
skilja upp né niður. „Ég þakka,“
sagði hún.
„Má ég ekki segja það?“
spurði hann dálítið hvasst.
„Jú, jú, auðvitað. Ef þú mein-
ar það.“ Hún leit laumulega til
hans og flýtti sér að tæma úr
glasinu.
í sama bili komu börnin þjót-
andi inn. Meg staðnæmdist í
dyrunum og benti á föður sinn.
„Hvert ætlar hann?“ spurði
hún opinmynnt af undrun.
„Ef þið ætlið í bíó, þá komum
við með?“ sagði Derek ákafur.
„Við ætlum ekkert í kvöld,“
sagði Harrison með áherzlu.
Börnin urðu sýniega fyrir
vonbrigðum, og við kvöldborðíð
fór það að fara í taugarnar á
honum, að þau skyldu öll þrjú
stara svona undarlega á hann.
Þetta var allt eitthvað svo há-
tíðlegt.
Eftir matinn settist hann og
fór að lesa kvöldblaðið, en aft-
ur og aftur varð hann þess var,
að hann las sömu línurnar oft.
Hann átti erfitt með að einbeita
huganum að blaðafréttunum,
því að sálfræðispurnirnar voru
ávallt fyrir hugskotssjónum
hans. Þegar Laura kom niður
og börnin voru háttuð, braut
hann blaðið saman og leit ástúð-
lega til hennar. Hún fór ósköp
rólega að stoppa í sokka.
„Ertu búinn að lesa blaðið?“
spurði hún.
„Nei, en mér datt bara í hug,
hvort við ættum ekki heldur
að rabba svolítið saman, eða
langar þig til einhvers annars?“
„Segðu mér eitt, Harrison, er
44
HEIMILISRITIÐ