Heimilisritið - 01.12.1951, Síða 55

Blyth greinilega þóttalegur, var-
ir hans herptar og augun lýstu
fyrirlitningu, þar sem hann stóð
og rannsakaði einnig áhrif þau,
sem atvik þessi höfðu haft á
viðstadda.
„Svona, komið þið nú,“ sagði
hann. „Hvað finnst ykkur svona
merkilegt við þetta? Það er ekk-
ert undarlegt, þótt mynd dytti
eftir öll þessi ár. Mig undraði
ekki þótt veggirnir hryndu og
gólfið félli niður, áður en við fá-
um að heyra þessa erfðaskrá
lesna. Við skulum snúa okkur
að verkefninu, Crosby. Við kom-
um hingað til að heyra erfða-
skrá lesna. Við skulum fá þetta
afstaðið áður en þakið fellur
niður.“
„Æ, haldið þér að það geti
skeð?“ spurði Susan, tilbúin til
að leita öryggis hjá Charlie aft-
ur.
„í hamingjunnar bænum,
Harry, hræddu hana ekki meira.
Ef þú gerir það, verðurðu sjálf-
ur að styðja hana. Ég hef gert
skyldu mína,“ sagði Charlie með
vott af hörku í rómnum, sem
annars var svo kurteis.
„Þú gerir það gott, Charlie
frændi, ég sé að þú kannt að
meðhöndla kvenfólk.“
„Hérna, héma,“ greip Crosby
fram í og þóttist sjá, að vopna-
hléi því, er hann hafði komið á
milli frændanna, gæti stafað
hætta af þessum umræðum,
jafnvel þótt það að þessu sinni
væri ekki Annabelle, sem væri
orsökin. „Komið aftur að borð-
inu. Eins og Harry Blyth segir,
þá komum við hingað í ákveðn-
um tilgangi. Mammy Pleasant,
þér ættuð að fara með myndina
út. Jæja, erum við ekki öll
mætt? Þetta er erfðaskráin.“
Hann vissi ekki sjálfur, hvers
vegna hann sagði ekki erfingj-
unum frá því, að umslögin hefðu
verið opnuð. Hann hafði ætlað
sér að gera það, en athugasemd
Mammy Pleasant hafði valdið
honum erfiðleikum. Hvað sem
öðru leið, varð hann feginn að
losna við hin stingandi augu
hennar úr herberginu um stund-
arsakir.
Með stærilæti í svip braut
hann innsiglin, og samtímis varð
honum hugsað til þess, hversu
vel hafði verið gengið frá þeim,
þegar þeim hafði verið lokað
aftur. Þetta hlaut fagmaður að
hafa gert. Hann, sem hafði inn-
siglað svo mörg skjöl um ævina,
gat ekki varizt aðdáunar. Allra
augu mændu á hann, en hann
tók sér tíma til að þurka af gler-
augunum sínum, hagræða þeim
og færa til lampann á borðinu.
Hann komst ekki hjá því að sjá,
að Paul Jones hafði tekið upp
umslag úr vasa sínum, og þar
sem Paul var næstur honum sá
DESEMBER, 1951
53