Heimilisritið - 01.12.1951, Qupperneq 59

ir allt saman.“
„Mammy Pleasant hefur skil-
að bréfinu eins og umbeðið var,
eða er ekki svo?“ spurði Charlie,
þegar hann og Annabelle komu
til þeirra að borðinu, og jafnvel
hin óbetranlega Susan gat enga
athugasemd gert við þetta.
„Mammy Pleasant,“ sagði
Annabelle, „mynduð þér vilja
verða hér áfram sem ráðskona
hjá mér? Mér þætti afar vænt
Um ef þér yrðuð við þessari
beiðni.“
„Það er nú eftir því hvernig
á það er litið. Ef til vill hafið
þér enga þörf fyrir mig á morg-
un.“ Þetta var sagt með þeirri
hægð, sem þessari konu var eig-
inleg, en hljómaði hræðilega
undir þessum kringumstæðum,
með tilliti þess spádóms. er hún
fyrr hafði látið í ljós. En áður
en gestirnir höfðu áttað sig til
fulls á svarinu, var barið að
dyrum. Mammy Pleasant gekk
rólegum skrefum til dyra. Hún
kom til baka í fylgd með villi-
mannlegum náunga, svo ógeðs-
legum, að engan langaði til að
sjá annan verri á kvöldi sem
þessu. Ósjálfrátt hörfuðu kon-
urnar óttaslegnar frá honum.
Aðkomumaður var klæddur eins
konar einkennisbúningi, að
minnsta kosti bar hann húfu,
sem leit út eins og einkennis-
húfa, og hann sýndi sig ekki lík-
legan til að taka ofan í nærveru
kvennanna. Hann hafði miklar,
samvaxnar augabrúnir og mik-
ið svart yfirskegg, sem gaf hon-
um illúðlegt yfirbragð, og þessi
áhrif urðu enn meiri vegna þess,
að andlitið var alsett bláum ör-
um eða skrámum. í annarri
hendi hélt hann á spennitreyju.
„Hann segist vera frá Fair-
view geðveikrahælinu,“ sagði
Mammy Pleasant;
„Ég þarf að ná tali af eiganda
hússins hér,“ sagði maðurinn,
og röddin var óþýð eins og allt
útlit mannsins.
„Ég er fulltrúi eigandans,"
sagði Roger Crosby, „hvað er yð-
ur á höndum?“
„Við leitum að sjúklingi, sem
strauk. Hann slapp frá hælinu
í kvöld,“ og maðurinn leit
rannsakandi í kringum sig og á
andlit gestanna, eins og hann
byggist við að finna sjúklinginn
meðal þeirra. Honum varð star-
sýnt á Harry Blyth. Með spyrj-
andi augnaráði, en þóttalegu
eins og hans var vani við ókunn-
uga, sagði Harry:
„Bjuggust þér við að finna
hann hér í húsinu?“
„Við leitum í öllum húsum. í
hvert sinn, sem hann sleppur,
felur hann sig í einhverju húsi.
Síðast, þegar hann slapp, náð-
um við honum hérna hinum
megin við hæðina. Eg korh þá
DESEMBER, 1951
57