Heimilisritið - 01.10.1954, Page 6

jarðar og dvöldum saman í leyf-
unum. Kvöld nokkurt, þegar ég
kom inn í íbúð hans að honum
óvörum, sat hann við skrifborð
sitt og horfði á mynd — það var
stækkuð augnabliksmynd af Je-
an, um það varð ekki villzt jafn-
vel úr fjarska. Hann hrökk við
og leit upp, og ég sá, að augu
hans voru rök. Það varð þögn.
„Jæja,“ sagði hann að lokum
lágri röddu, „ef þú hefur ekki
getið þér þess til fyrr, þú veiztu
nú leyndarmál mitt. Ég ætla að
biðja þig að þegja yfir því.“
Hann bætti við: „Hún opinber-
aði með Orr í dag.“
Brúðkaup Jeans var haldið
með mikilli viðhöfn, og það kost-
aði drjúgan skilding eins og
slúðurtungurnar orðuðu það.
Að hveitibrauðsdögunum liðn-
um settust hin hamingjusömu
hjón að í Edinborg og bárust
talsvert á. Mjög hafði þótt jafnt
á með þeim komið. En eftir fá-
eina mánuði komst sá orðrómur
á kreik, að hjónabandið væri
ekki gott. Bæði voru þau ein-
þykk í lund. Deilur, sem jöfn-
uðust í fyrstunni vegna hold-
legrar ástar þeirra, urðu æ tíð-
ari, og þá líktist eiginmaðurinn
ekki lengur glæsilegum riddara,
heldur dramblátum harðstjóra.
Þar sem okkur Orr hafði
aldrei geðjazt hvorum að öðrum,
kom ég sjaldan á heimili þeirra,
en eitt sinn, þegar ég var að
flýta mér heim af sjúkrahúsinu,
mætti ég Jean í Prinsstræti og
hnykkti við, þegar ég sá, hversu
vansæl hún var á svipinn.
Síðan liðu nokkur ár, og Dal-
rymple gamli, faðir Jeans, dó.
Orr, sem var kaupsýslumaður,
tók að sér að ráðstafa jarðeign-
inni, sem var allmikils virði.
Upp frá því fór mér að berast
til eyrna, að hann lifði útslátrar-
sömu lífi, svo að ég óttaðist að
Jean ætti ekki sjö dagana sæla.
Meðan Orr beið eftir arfi kon-
unnar, sleppti hann ekki alveg
fram af sér beizlinu, en þegar
hann hafði fengið arfinn, sá
hann enga ástæðu til þess að
leggja á sig hömlur.
Meðán þessu fór fram, fór
staða Gavins í Tannochbrae
smám saman batnandi. Atorka
hans og einlægni hafði aflað
honum margra vina, og þó að
sjálfstraust hans virtist ekki
vaxa, kom hann fram með meiri
einbeitni gagnvart nemendum
sínum.
Enn liðu tvö ár 1— og að þeim
liðnum var ég kvæntur og kom-
inn í gott læknisembætti í út-
jaðri borgar.
Kvöld nokkurt í desembér,
þegar ég hafði lokið læknisstörf-
um mínum, var dyrabjöllunni
4
HEIMILISRITIÐ