Heimilisritið - 01.10.1954, Blaðsíða 31

„Við segjum þá annað kvöld.“
Þegar Jónatan kom heim,
sagði hann: „Af hverju varstu
að bjóða gamla skarfnum til
kvöldverðar?“
..Hann er þó húsbóndi þinn,
-þrátt fyrir allt,“ svaraði Anna.
Mike var sá eini, sem hló.
„Það var gaman,“ sagði hann.
„Við höfum aldrei haft skarf
áður.“
NÆSTA morgun var margt að
gera. Anna hjálpaði frú Engel
að taka til í húsinu. Þær ryksog-
uðu og fægðu. Klukkan tólf var
aUt húsið tandurhreint. Anna
tíndi blðm og fyllti vasana í
setustofunni. Hún vann af kappi,
og nú var hún þreytt. En það
fannst henni gott. Þá hugsaði
hún minna um Jónatan.
Frú Engel leit umhverfis sig
í stofunum. Það var vissulega
hreint og vistlegt, en þó vantaði
eitthvað. Þetta leit út. eins og
skreyting fyrir leiksýningu,
hugsaði hún. En þannig hafði
það ekki verið áður. Þá höfðu
stofurnar borið það með sér, að
einhver bjó þar. Þá hafði húsið
verið skreytt hamingju. Nú vissi
frú Engel, að hún varð að taka
til sinna ráða.
Eftir hádegi fór Anna út með
Mike. Hún sagðist koma eftir
klukkutíma.
OKTÓBER, 1954
Frú Engel stóð í dyrunum og
veifaði í kveðjuskyni. Allt í
einu hljóp hún út að bílnum.
Hún lagði höndina á handlegg
Önnu, og það var hlýja í rödd-
inni. „Þér skuluð ekki hafa á-
hyggjur af neinu. Kvöldverður-
inn skal verða góður.“ Og svo
leit hún innilega í augu Önnu:
„Allt skal verða gott — allt!“
KLUKKAN var tvö, þegar
Anna og Mike komu heim með
fullt fangið af bögglum. Frú
Engel var ekki í eldhúsinu. Hún
hlaut að vera uppi, hugsaði
Anna. Hún kallaði, en fékk ekk-
ert svar. Hún hljóp upp og drap
á dyr. Svo gekk hún inn, en
herbergið var tómt.
„Hún er kannske farin aftur
upp í himininn,“ sagði Mike.
„Enga vitleysu,“ sagði Anna.
Hún gekk niður stigann og hug-
leiddi, hvað komið hefði fyrir
frú Engel. Væri hún veik, hefði
hún ekki farið út. Anna opnaði
aðaldyrnar og horfði fram og
aftur eftir götunni. Máske hafði
hún gengið snöggvast út-------
Þegar Anna kom inn í stof-
una, settist hún þreytulega fyrir
framan arininn. Henni lá við
gráti. Það var eins og allt legð-
ist á eitt fyrir henni. Ósátt-
in við Jónatan, samtalið við
hann í New York. Og nú var frú
29