Heimilisritið - 01.10.1954, Blaðsíða 24

hann á ' nefbroddinn. „Þú ert
kjáni,“ sagði hún.
Hjónaband þeirra var gott.
Sunnudaga og alla virka daga.
Það var eins og að aka í renni-
braut. Það gekk upp og niður
hjá þeim, en þau skemmtu sér
alltaf. Þau töluðu við þjóna í
veitingahúsum og ókunnugt fólk
í járnbrautinni — og þau töluðu
mikið hvort við annað.
FRÚ ENGEL kom stundvís-
lega klukkan tíu á þriðjudags-
morguninn. Mike horfði á hana
með mikilli lotningu, þegar hann
lauk upp. Hún stóð úti fyrir með
litla svarta tösku í annarri hendi
og lítið ferðaútvarpstæki í hinni.
Frú Engel var stór, blómleg
kona með broshrukkur kringum
augun. Hárið var næstum hvítt,
en það var glaðlegt blik í aug-
um hennar. Anna fylgdi henni
upp í herbergi hennar. „Nú skul-
uð þér ekki hafa áhyggjur af
neinu fyrstu dagana, það tekur
yður dálítinn tíma að venjast
hlutunum.“
„En sú fjarstæða!“ sagði frú
ZEngel. „Ég hef fengizt við hús-
störf í þrjátíu ár. Ég gæti fund-
:ið alla hluti í eldhúsi með bund-
að fyrir augun.“
Jónatan hringdi til Önnu eftir
hádegið.
„Er hún komin?“
„Já,“ hvíslaði Anna, „og ég
held hún sé perla.“
,Perla?“
„Já, þú skilur, kjánapeysan
mín. Þær gera allt svo dásam-
lega, þú skilur: morgunverð í
rúmið. Með rós á bakkanum og
ristuðu brauði, sem snarkar í.“
„Hvernig líður Mike?“
„Ágætlega. Hann kallar hana
Engil og heldur því fram. að
hún hafi komið af himnum.“'
UM kvöldið, þegar Jónatan
kom heim, rak hann upp sitt
venjulega Tarzanöskur, sem ætíð
gerði Mike frá sér numinn af
kæti. Það var eins konar merki
þeirra í milli.
Anna kom hlaupandi og hvísl-
aði: „Jónatan, fyrir alla muni!“
„Hvað er að?“ spurði hann.
„Hver sefur?“
Anna benti fram í eldhúsið.
„Hún skilur máske ekki--------“
„Ætti ég líka að taka af mér
skóna?“ hvíslaði Jónatan á móti.
„Ég vil ógjarnan trufla hana.“
Sem svar kyssti Anna hann og
kleip svo fast í vinstra eyma-
snepilinn á honum, að hann
æpti: „Æ-æ-æ!“
Kvöldverðurinn var prýðileg-
ur. Nautasteikin var alveg eins
og hún átti að vera, brún að ut-
an og rauð að innan. Hrísgrjón-
in voru hvít og þurr. Og þegar
22
HEIMILISRITIÐ