Heimilisritið - 01.10.1954, Blaðsíða 33

Og brátt tók kraftaverkið að
gerast á ný.
,,Heyrðu, Anna, elskan mín,
mér er alveg sama hvort þú
kannt að búa til eplasteik eður
ei,“ sagði hann.
„Og ég hef ekkert á móti því
að þvo upp, þegar þú ert til að
þurrka,“ svaraði Anna mjúkri
og blíðri röddu.
Þau fóru að hlæja, og allt í
einu var eldhúsið fullt af ham-
ingju á ný. Jónatan tók Önnu í
faðm sér, og þau kysstust.
Mike kom fram úr jstofunni,
þar sem hann hafði lagt á borð-
ið.
„Hæ, ég hélt við ættum að fá
mat,“ sagið hann.
Jónatan sleppti Önnu og rak
upp Tarzan-öskur. Það var hæsta
öskur, sem Mike hafði heyrt.
Það var eins og Jónatan vildi
bæta fyrir öll þau öskur, sem
hann hafði vanrækt síðustu vik-
urnar.
Anna sneri sér undan. Hún
náði í vasaklút og þurrkaði tár-
in, sem héngu á augnahárum
hennar. .
„Hvað er að mömmu?“ spurði
Mike. „Af hverju grætur hún?“
„Veiztu ekki, að mamma þín
grætur ævinlega, þegar hún sker
lauk?“ svaraði Jónatan. ..Afi
minn sagði alltaf-----“
Anna brosti í gegnum tárin.
„0, þú með þinn afa!“ sagði hún.
„Ég efast um, að þú hafir nokk-
urn tíma átt afa.“
HUMBERFIELD sagði, að
þetta væri bezti kvöldverður,
sem hann hefði smakkað í háa
herrans tíð. Anna ljómaði, og
Jónatan sagði: „Já, Humber-
field, við höfum líka beztu mat-
reiðslukonu landsins.11
Seinna um kvöldið, er þau
voru að hátta, fann Anna miða
frá frú Engel. Hann lá á kodd-
anum undir sængurteppinu.
Kæra frú Karlby.
Mér þykir leitt að yfirgefa
yður á þessari stundu, en ég
hef frétt, að systir mín í New
York væri mikið veik. Ég er
hrædd um, að ég geti ekki
komið aftur.
P.S. Ég veit, að þið spjarið
ykkur sameiginlega án mín.
Frú Engel.
„Þetta er merkilegt,“ sagði
Anna. „Ég er viss um, að hún á
enga systur. Fyrsta daginn sagði
hún mér, að hún ætti enga ætt-
ingja hér á landi.“
Jónatan tók Önnu í faðm sér.
Hann ætlaði að segja eitthvað,
en svo leit hann í augu henni og
vissi, að þau skildu þetta bæði.
Og þau vissu líka, að frú Engel
hafði skilið það á undan þeim.
OKTÓBER, 1954
31