Heimilisritið - 01.10.1954, Blaðsíða 55

andann í rúminu, en ekki verið
lagður þar eftir andlátið.
Eftir nokkra rannsókn taldi
lögreglan sig geta fengið úr því
skorið með óyggjandi vissu, hvor
þeirra Walters eða Boardmans
vseri morðinginn, ef takast
mætti að færa sönnur á það,
hvenær eiturgasið fór að
streyma út í herbergið.
Boardman einkaritari hafði
verið hjá Breese, 1 svefnherbergi
hans, þangað til klukkan rúm-
lega hálf tólf kvöldið 4. júní.
Breese hafði legið rúmfastur
undanfarna daga og þess vegna
varð Boardman að taka persónu-
lega við ýmsum fyrirmælum
húsbónda síns á heimili hans,
■eða í svefnherbergi hans nánar
tiltekið. Boardman kvaðst hafa
þurft að fara aftur inn í svefn-
herbergi húsbóndans, til þess að
má í skjalatösku, sem hann hefði
gleymt. Þegar hann hafði tekið
töskuna, kvaðst Boardman hafa
slökkt ljósin í svefnherberginu
eftir ósk Breeses, boðið góða nótt
og lokað á eftir sér. Hann áleit
að klukkuna hefði þá vantað
hortér í tólf og sagðist þá hafa
iarið rakleitt heim til sín. Þetta
bar saman við framburð frú
Grews, en svo hét ráðskona
Breeses, sem verið hafði á heim-
ili hans frá því hún var í æsku.
Herbergi frú Grews var á ann-
arri hæð hússins, eins og svefn-
herbergi Breeses, og kvaðst hún
hafa mætt Boardman í stigan-
um. Tveir menn, sem bjuggu á
sömu hæð og Boardman, stað-
festu, að hann hefði komið heim
til sín um miðnætti, en kváðust
ekki geta borið um það, hvort
hann hefði farið út aftur.
Walters hafði komið frá Wash-
ington klukkan eitt um nóttina,
en það var miklu fyrr en búizt
hafði verið við. Frú Grew varð
komu hans vör og fór á fætur
til þess að vita, hvort hann van-
hagaði ekki um eitthvað. Walters
kvaðst ekki vera svangur og
ætla beint í rúmið. Hann spurði
um líðan móðurbróður síns, og
frú Grew sagði honum, að Bo-
ardman hefði verið hjá honum
fram undir miðnætti, svo að
hann væri sjálfsagt að verða
frískur aftur. Walters kvað það
gleðja sig og fór svo til herberg-
is síns, en það var á þriðju hæð.
Frú Grew, sem var dálítið
gigtveik, fór þá aftur inn til sín,
háttaði og fór að lesa. Hún
kvaðst halda, að hún hefði ekki
sofnað fyrr en um hálf þrjú.
Frá þeim tíma og þangað til
morðið var uppgötvað, voru þeir
Walters og Boardman einir til
frásagnar um verustaði sína og
athafnir.
í stuttu máli sagt: Lögreglan
OKTÓBER, 1954
53