Heimilisritið - 01.02.1957, Qupperneq 7

ingur geti gleypt ofan í sig
ferskt sjávarloft.
Svo, dauðuppgefinn, slangraði
faann inn í Strandkrána til að
fá sér brauðsneið og öl.
„Þér takið sumarleyfi yðar
hátíðlega, ungi maður,“ sagði
roskinn, vingjarnlegur borgari,
þegar Bill, til að eyða engum
tíma til ónýtis, tók að skoða
stórt kort af ströndinni og sjáv-
arstraumunum. Því Bill bar sérí-
lagi ábyrgð á lífi baðgestanna:
hann hafði fengið starfið vegna
þess, að hann átti skólametið í
sundi.
„Ekki sumarleyfi,“ sagði Bill
kurteislega. „Ég er nýi strand-
vörðurinn.“
„Blessi mig!“ sagði sá vin-
gjarnlegi, og tók þegar að halda
fræðandi fyrirlestum um allt og
alla í Rockleigh — mál, sem
hann þekkti bersýnilega ágæta
vel. Svo vildi hann endilega
bjóða Bill upp á glas af víni.
„Mér fellur vel við námsmenn
— hef eytt öllum mínum beztu
stundum með þeim — ef það er
nokkuð, sem ég get gert fyrir
yður —“
Það var kominn tími fyrir Bill
að fara. Sá gamli hafnaði glasi
frá Bill í staðinn. „Þér verðið
ekki í vandræðum, en gleymið
ekki, ef þér skylduð þurfa á að-
stoð að halda — Pipejoy er
nafnið — Sebastian Pipejoy í
Turninum — það þekkja allir
mig —“
Bill kom út í sólskinið öldung-
is dolfallinn. Þetta hlaut að vera
— hugsaði hann — heilladagur
hans. Hann hafði vingazt við
hinn hræðilega formann Pipe-
joy, og nú myndi allt verða eins
slétt og fellt eins og sjávarflöt-
urinn á víkinni.
Klukkan var sex, þegar Bill
varð var við fyrsta reglugerðar-
brotið í nýja starfinu. Hann
hafði þvegið sér og skipt um föt
og kom út hress og tilbúinn til
hvers sem var.
Það, sem hann sá, var Afro-
díta að rísa upp úr sævarlöðr-
inu.
„Hæ, ungfrú — þér þarna!“
kallaði Bill.
Því jafnvel Afrodíta má ekki
rísa upp úr löðrinu á stað, sem
greinilega er merktur með stóru
skilti: „Hættulegt. Bannað að
baða sig hér.“
Ekki svo að skilja, að unga
stúlkan líktist Afrodítu veru-
lega. Grískar gyðjur hafa alltaf
verið heldur ofmetnar. Þessi
stúlka, sem stóð þarna í hné í
sjónum var algert tuttugustu
aldar fyrirbrigði frá brosinu til
sundbúningins.
„Þér getið ekki synt hér!“-
þrumaði strandvörðurinn.
HEIMILISRITIÐ
5