Heimilisritið - 01.02.1957, Qupperneq 59

vctr ein aí þessum óþroskuðu
fíkjum, sem mæta manni á miðri
leið, ef svo mætti segja, og eru
komnar út um mann allan áður
en maður veit af. Þetta var óspillt-
ur gróðurhússávöxtur, en þó tókst
henni prýðilega að villa á sér
heimildir. Maður varð helzt að
bíta í hana og sjúga í sömu and-
ránni. Fyrir mér hefur ætíð verið
eitthvað dularfullt við tilhugsun-
ina um þennan mjúka, hnöttótta
ávöxt. Ég get aldrei gleymt hon-
um, þó ég reyndi. Og þegar ég
hafði etið allt, sem var ætilegt á
honum, var enn eftir steinninn,
sem kærulaus og hugsunarlaus
krakki myndi efalaust fleygja í
burtu; ég lét hann niður í háls-
málið á kunningja, sem var í
mjög flegnum sjóliðabúningi. Ég
sagði honum að það væri dor-
dingull, og eftir hvemig hann æpti
og ólmaðist, trúði hann því ber-
sýnilega, þó mér sé óskiljanlegt
hvar drengbjáninn hefur haldið
að ég gæti náð í lifandi dordingul
í garðboði. Allt í allt er mér þessi
h'kja óafmáanleg og ánægjuleg
minning —"
Hinn gersigraði hafði þegar hér
var komið hörfað úr heymarfæri,
huggandi sjálfan sig við þá til-
hugsun, að teboð, sem hefði í för
með sér návist Klovis gæti reynst
vafasamur ávinningur.
„Ég ætti vissulega að geta
komist á þing," sagði Klovis við
sjálfan sig, þegar hann hélt léttur
í lund til móts við frænku sína.
„Ég myndi verða ómetanlegur til
að tala gegn óþægilegum laga-
fmmvörpum." ★
SMÆLKI
Mike kom askvaðandi inn í krána og
kallaði: „Timmy, félagi, láttu mig hafa
þrjú glös af viský áður en óltstin byrja.“
Timmy lét hann fá sin glös og spnrði
svo: „Mike, hvaða ólœti áttu við og
hvencer byrja þau?"
„Núna strax," fnllvissaði Mike hann
um. „Ég er ekki með grcenan eyri t
vasanum.”
göngull — aðeins dálítið nœrsýnn,
skiljið þér!
HEIMILISRITIÐ
57