Heimilisritið - 01.08.1958, Blaðsíða 20

ætluðuÖ að ræða um við mig í
kvöld, þó að þér látiÖ sem þessi
þáttur sé óundirbúinn, og þetta
atriÖi var ekki meÖal þeirra, sem
rætt var um. Ég hef ekki hugs-
aÖ mér að ræÖa þaÖ viÖ yður.
Þér eruð mér algjörlega ókunn-
ugur, og ég býst viÖ, aÖ svipað
sé að segja um þau fáu hundruð
áhorfenda, sem hafa stillt tæki
sín á þessa litlu og ómerkilegu
stöÖ. Sem sagt: ég hef ekki
minnsta áhuga á aÖ ræða þetta
mál, hvorki við yður né þá.
Næsta spurning, ef þér viljið
gjöra svo vel.“
Wingate reyndi að benda á,
að Randolph teldi áhorfenda-
fjöldann nokkuð lítinn (áætlaður
/2 milljón), en Randolph hélt
sínu striki: ,,Mér myndi ekki
detta í hug aÖ spyrja yður um
systur yðar. Ég var aðvaraður
áður en ég kom hingað. Sagt var
við mig. „Treystu þeim ekki. Þeir
eru vísir til alls og munu áreið-
anlega koma með eitthvert skít-
ugt óþokkabragð.“ Ég hef ekki
orðið fyrir vonbrigðum hvað það
snertir.'*
,,Hver sagði yður að treysta
okkur ekki ?“ spurði Wingate.
,,Ég gef aldrei upp heimildar-
menn mína,“ svaraði Randolph.
,,Ég er blaðamaður, ekki sjón-
varpsþulur. Ég geri ykkur greiða
með því að koma hingað. Þið
græðið vel á þessu. Einhverjir
skíthælar, sem selja sápu, stór-
þéna á þessu og þér sömuleiðis,
en ég fæ ekki einseyring fyrir
það. Hvers vegna í fjandanum
skyldi ég þá láta yður traðka á
mér. Við Englendingar gerum
eins og okkur sýnist og tökum
því ekki þegjandi, að sparkað sé
í okkur. Skömm yðar er á and-
liti yðar. Ég gaf mér ekki tíma
til að gæta að því, hvað systir
yðar hefur aðhafzt, eða hver fað-
ir yðar var. Ég veit ekki einu
sinni, hvort þér hafið nokkurn-
tíma átt föður, eða hvort þér vit-
ið, hver faðir yðar er.“
Wingate þurrkaði svitann af
andliti sér, og fór eftir ráðlegg-
ingu, sem einn af forstjórunum
skrifaði á miða í flýti og rétt var
að honum: „Missið ekki stjórn
á yður — lofið honum að halda
áfram.“ Honum tókst meira að
segja að skjóta inn nokkrum
spurningum til viðbótar, en þeg-
ar hann bað Randolph að rök-
styðja þá skoðun sína, að Banda-
ríkjamönnum færi aftur, hvað
skapfestu og persónuleika snerti,
byrjaði ballið aftur.
,,Já, ég tel að svo sé,“ sagði
afkomandi Churchills gamla,
,,það vilja allir apa allt hver eft-
ir öðrum, og fólkið er ráðlaust
og ruglað, og oft hrætt og hætt
af náungum, eins og ykkur hér.
18
HEIMILISRITII?