Heimilisritið - 01.08.1958, Blaðsíða 41

þekkti hann undir eins. Það var
hinn dansk-ameríski Karl Han-
sen.
„Hvernig þekkið þér nafn
mtt?“ spurði hann.
,,Það get ég sagt yður að mið-
degisverðinum loknum,“ sagði
ég.
Við fórum upp í herbergið
hans og þar sagði ég honum frá
öllu, sem fyrir mig hafði borið.
Hann stóð við gluggann og horfði
út á Norðursjóinn.
,,Já, lífið er sannarlega skrýt-
ið,“ sagði hann. „Dagana, sem
þér urðuð fyrir þessum undarlegu
atburðum, sat ég einmitt í fang-
elsi í Omaha. Kvöld eitt í klefan-
um mínum varð ég fyrir mjög
einkennilegri vitrun. Mér fannst
ég koma hingað, veikjast og vera
hjúkrað af ókunnugum, dönsk-
um manni. En sárast fannst mér
þó það, að ég skyldi koma of
seint . . . Mamma var dáin. . . .“
Sverrir Haraldsson
þýddi lauslega

Það gerði gæjumuninn
Bjössi lidi var kominn hcim mcð einkunnabókina sína. Sú var
ekki sérlega glæsileg.
„Ég er alvcg að gefast upp á þér,“ sagði pabbi hans. „Hvern-
ig stendur á því, að Nonni er alltaf efstur í bekknum, en þú
neðstur?-“
Strákur leit ásakandi á föður sinn „Þú gleymir því pabbi,“
ságði hann hógværlega, „að Nonni á svo gáfaða foreldra.“
Einmitt!
írskur málflutningsmaður var að flytja mál fyrir bónda, sem
misst hafði kúna sína. Járnbrautarlest hafði ekið á hana. Hann
mælti á þessa leið:
„Ef lestinni hefði verið stjórnað cins og á að stjórna henni,
eða hefði bjöllunni verið hringt eins og á að hringja henni, eða
hefði verið blásið í flautuna eins og á að blása í hana, en hvorugt
af þessu var ekki gert, hefði kýrin ekki skaddast þegar hun drapst.
I
3»
HEIMILISRITIÐ