Læknablaðið - 01.10.1977, Qupperneq 14

188
LÆKNABLAÐIÐ
Tajla III
% miðað við Sár í Sár í Sár í
normalmörk skeifugörn antrum corpus
9 S $ S 9 S
ofan 79 79 58 52 33 33
innan 17 16 27 26 25 17
neðan 4 5 15 22 42 50
upphafi þessarar greinar. Ekki er þar með
sagt, að engin not megi hafa af sýru-
mælingu við mismunagreiningu maga- og
skeifugarnarsjúkdóma, og augljóst, að slík
mæling getur oft á tíðum verið hjálpleg
við greiningu og meðferð eða mat á horf-
um. Niðurstöður í eftirfarandi tilvikum
eru þá einkum gagnlegar. 1. Þegar engin
sýra er fyrir hendi. 2. Verulega eða mikið
aukin sýrumyndun. Sýruleysi er sjaldgæft
eins og áður getur og stór hluti þeirra
sjúklinga í þessum hópi hafði anaemia
perniciosa. Yfirleitt er talið, að meiri lík-
ur séu fyrir illkynja breytingum í maga-
slímhúð, ef um sýruleysi er að ræða.
Ástæða er því til að leita af sér allan
grun um slíkt og fylgjast vel með þeim
sjúklingum. Sé sýra verulega eða mikið
hækkuð, vaxa líkur fyrir sári neðarlega
í maga eða skeifugörn, enda þótt ekki
hafi tekist að fá slíkt fram við aðrar rann-
sóknir t. d. við Röntgenskoðun eða maga-
speglun. Mjög há basal sýrugildi geta bent
til þess, að sjúklingur hafi gastrinoma.
Niðurstöður sýrumælinga eru einnig
gjarnan hafðar til hliðsjónar, er ákveða
skal meðferð, t. d. hvort beita skuli hand-
læknis- eða lyfjameðferð, eða hvaða teg-
und skurðaðgerðar sé vænlegust til árang-
urs.
Niðurstöður þeirra sýrumælinga, er hér
hefur verið sagt frá eru mjög á sama veg
og áður hafa birst hjá erlendum höfund-
um,2 7 þar sem samanburður er möguleg-
ur með tilliti til sjúkdómsflokkunar.
Greinilega kemur fram, annars vegar
verulegur mismunur á meðal sýrumagni
við sár í corpus og antrum hluta magans,
en hins vegar er lítill munur hjá þeim
er hafa sár í antrum og duodenum. Varð-
andi fyrri samanburðinn er skörun sýru-
gilda þó það mikil að greiningarnæmi
verður lítið og enn minna við þann síðari.
Einnig bera sýrumælingarnar með sér að
lítil líkindi eru fyrir skeifugarnarsári, séu
sýrugildi neðan neðri normalmarka. Eng-
in viðmiðun verður gerð við sambærilegar
rannsóknir hérlendis, þar sem höfundum
er ekki kunnugt um að neinar slíkar hafi
birst.
HEIMILDIR
1. Baron, J. H., J. Alexander, Williams. Use
of function tests by British gastroentero-
logists. British Medicál Journal 1, 196-199,
1971.
2. Baron, J. H. The measurements of gastric
secretion. Clinics in Gastroenterology, Vol.
2, No. 2:293-314, 1973.
3. Ehrenreich, M. Uber die kontinuerliche
Untersuchung des Verdauungsablaufs
mittles der Magenverweilsonde. Z. Klin.
Med. 75:231, 1912.
4. Hassan, M. A., Hobsley, M. Positioning of
subjeet and of nasogastric tube during a
gastric study. British Medical Journal
1:458-460, 1970.
5. Hollander, F. The insulin test for the pre-
sence of intact nerve fibers after vagal
operations for peptic ulcer. Gastroentero-
logy 7:607, 1946.
6. Polland, W. S., Bloomfield, A. L. Normal
standards of gastric function. J. Clin. In-
vest. 9:651, 1931.
7. Wormsley, K. G., Grossman, M. I. Maximal
histalog test in control subjects and pati-
ents with peptic ulcer. Gut. 6:427-435,
1965.
SUMMARY
Results are presented of gastric aeid analysis
by histalog stimulation done in 265 patients at
the City Hospital of Reykjavík. Of these
patients 156 had peptic ulcer. No patient with
duodenal ulcer was found to have acid values
below the lower normal limit of 20 mmol/hr
in males and 12 mmol/hr in females.
The results showed decreasing acid produc-
tion with respect to the folloiwing ulcer loca-
tion, duodenum> antrum> corpus, but with
much overlapping between these groups. The
diagnostic discriminatory value of the test is
further commented upon.