Læknablaðið - 15.05.1988, Page 34

196
LÆKNABLAÐIÐ
kenndi aldrei neitt annað verklegt, t.d. aldrei
histologiu eins og ég hef áður sagt. Lárus kenndi
það meðan hann var og ég tók við því af honum.
Nú verður kenrxslan eitt af þínum aðalstörfum?
Já, en samt hafði ég aldrei ætlað mér að verða
kennari. Hins vegar hef ég talið mig
samviskusaman mann og ég hef reynt að sinna
þeim störfum sem ég hef tekið að mér eftir bestu
getu. En það verða nú aðrir að dæma um það
hver getan var.
Margir litu á þig sem persónugerving Grays,
höfundar Grays anatomiu. Hvorugur þótti
árennilegur!
Menn voru alltaf að tala um blaðsíðufjöldann í
Gray. En blaðsíðutalan hefði orðið jafnhá ef
maður hefði farið yfir þrjár bækur. Þegar ég
byrjaði kennslu notaði ég þýskar bækur, en þegar
stríðið byrjaði lokaðist fyrir það. Þá tók ég Gray.
Hann kom í staðinn fyrir þrjár bækur, hreina
anatomiu, histologiu og embryologiu. Mitt
sjónarmið í kennslunni var að menn fengju sem
heillegast yfirlit um námsefnið, ekki of mikið í
brotum. Það var þægilegra viðureignar þegar
maður kenndi einn öll fyrsta hluta fögin.
Það riðu ekki allir feitum hesti frá prófum hjá
þér. Einu sinni hafðir þú prófað þrjáfyrir hádegi
og tveir fallið. Sá fjórði sem átti að mæta klukkan
eitt lét senda þau skilaboð að hann mundi lesa til
vors. Samt er merkilegt að við heyrðum aldrei
neinn hallmæla þérfyrir ósanngirni.
Ég held ég hafi alltaf verið réttlátur, en ég vildi
samt ekki láta menn fara þekkingarlausa út. Það
var á móti mínu prinsippi. Ég taldi mig hafa alveg
jafn mikla skyldu gagnvart þjóðfélaginu og
gagnvart stúdentum, því þeir eru komandi
starfsmenn þjóðfélagsins. Deildin ætlaðist til þess
að það yrði sigtað í fyrsta hluta. Og þar varð ég
að standa með og það var aldei vinsælt mál. Það
sést nú svo greinilega í dag, hvað bændur eru á
móti niðurskurði!
Það er nú skorið niður í lœknadeild í dag, eins og
þú veist!
Það var nú um tíma ekki gert, til mikils ógagns
fyrir deildina. Sem betur fer eru ekki svo margir
sjúklingar hér að það sé hægt að hafa endalausan
fjölda af læknum.
Það var sagt að þú ættir engan
eftirlætisnemanda.
Ég reyndi eftir bestu getu að vera réttlátur og held
aö það hafi tekist sæmilega. Ég hef ekki getað
unnið á móti mínum prinsippum. En það er oft
erfitt að vera réttlátur því rolugæði eru ekki af
hinu góða.
Það var líka sagt að þér væri ekki í nöp við neinn
nemanda, a.m.k. bar ekki á því.
Nei, það vona ég, en það var oft erfitt. Það var
komin ný reglugerð og í henni stóð að menn gætu
ekki innritast aftur í deildina eftir að hafa fallið.
Áður gátu menn fallið eins oft og þeir vildu. Með
nýju reglugerðinni gat maður endurtekið próf
einu sinni. Ef það gekk ekki þá varð viðkomandi
að hætta. Þetta var líklega svo í ein tvö ár, en þá
finnur einn uppá að kæra fyrir Háskólaráði að
menn geti ekki innritað sig aftur. í
Háskólareglugerðinni standi þó, að allir með
stúdentspróf geti innritað sig í Háskólann og
Háskólaráð úrskurðaði, að þeir geti innritast
aftur. Þá var þessi varnagli, sem átti að vera,
farinn. Að vísu áttu menn að byrja á
upphafsprófinu, en það var engin bremsa. Þetta
var í stríðinu og þá voru efnin orðin allt önnur hjá
fólki. Það virtist ekkert hafa við það að athuga að
kosta börn sín í skóla endalaust. Ég hugsa að það
séu nokkrir sem voru meira en 10 ár í deildinni.
Var ekki algengt á þessum árum að menn kœmu
til prófs en löbbuðu svo út ef verkefnið passaði
ekki?
Jú, jú, þeir gátu gengið út.
Það var sagt að þú hafir átt það til að fara á eftir
þeim og draga þá aftur inn.
Já, það var einn, en hann var nú svo nervös. Eins
og þið vitið er ekki öllum gefið að ganga upp í
munnlegu prófi. Sumir eru svo nervösir, að þeir
gera alls konar bölvaða vitleysu af tómu
nervösiteti. Ég tók þá yfirleitt upp sem sátu á
fremsta bekk eða ég hélt að væru tilkippilegir.
Maður vissi því nokkurn veginn hvað stúdentinn
myndi vita. Ég man eftir að ég sótti einn út, sem
ég vissi að myndi vita nóg, en hann var óheyrilega
nervös maður. Hann náði og varð læknir og hefur
reynst vel.
Þú hafðir lengi ótrúlega mikla kennsluskyldu.
Ætli þú hafir ekki kennt 11 tíma á viku?
Ég man það ekki. Maður hafði þrjú stór fög. Ég
fékk aðstoð í verklegu kennslunni og Bjarni
Konráðsson hafði microscopiska kúrsusa. Að
öðru leyti var maður einn í þessu.
Við höldum að líklega hafi enginn kennari á
íslandi heyrt jafn mörg göt og þú.
Það veit ég ekki, haldið þið það?