Læknablaðið - 15.09.1999, Síða 91

LÆKNABLAÐIÐ 1999; 85
747
Rekstrarform í heilsugæslu
Miðstýring eða sjálfstæður rekstur?
Að undanförnu hefur tals-
verð umræða átt sér stað um
mismunandi rekstrarmögu-
leika innan heilsugæslunnar.
Eins og flestum er vafalaust
kunnugt eru heimilislækning-
ar eina sérgreinin í dag sem
ekki getur hafið sjálfstæðan
rekstur. Heimilislæknar hafa
srðastliðinn áratug margoft
sótt um slíkt en jafnan verið
hafnað.
í slíkum rekstri gæti falist
almennur stofurekstur, sam-
anber stofurekstur annarra
sérfræðilækna til dæmis í
Domus Medica eða Glæsibæ.
Eins gætu komið til stærri ein-
ingar þar sem fleiri læknar
ynnu saman, eins og sérfræð-
ingar gera í Þönglabakka,
Álftamýri og víðar. Flestir
heimilislæknar hugsa sér
sjálfsagt stærri einingar sem
veitt gætu breiða þjónustu
ineð heimilislæknamóttöku
sem einnig sinnti heilsuvemd,
svo sem mæðraeftirliti, ung-
barnavernd ásamt skiptiþjón-
ustu þar með talið slysamót-
töku. Það að slíkur rekstur
yrði rekinn í stærri einingu
myndi tryggja að sjúklingarn-
ir hefðu ætíð aðgang að lækn-
um vegna afleysinga og svo
framvegis. Sérfræðisamning-
ur okkar við TR yrði síðan al-
farið byggður á sama grund-
velli og samningar við aðra
sérgreinalækna, með ákveðnu
grunngjaldi fyrir sjúkling og
til viðbótar því kostnaði fyrir
unnin verk. Undirritaðir eru
þess fullvissir að slíkar ein-
ingar geta boðið upp á að
minnsta kosti sambærilega og
oft betri þjónustu en veitt er á
heilsugæslustöðvum í dag.
Húsnæði, mannaforráð og í
raun allt sem tengdist rekstr-
inum yrði alfarið í höndum
lækna og við ábyrgir fyrir.
Varðandi gæðakröfur yrði
stuðst við gæðastaðal FIH en
auk þess teljum við að sér-
fræðimenntun í heimilislækn-
ingum tryggi gæðin á sama
hátt og sérmenntun annarra
sérfræðinga hefur verið talin
gera.
En hvað mælir á móti að
við náum þessu sjálfsagða
réttlætismáli okkar fram? í
kerfinu höfum við nánast alls
staðar fengið mikinn stuðn-
ing, ef undan er skilið Heil-
brigðisráðuneytið. Og hver
eru rök þess? Okkur skilst að
ástæðan sé sú að heimilis-
læknar eigi að sinna grunn-
þjónustu og að samkvæmt
lögum um heilbrigðisþjónustu
sé stjórnvöldum skylt að halda
uppi heilsugæslu fyrir alla
landsmenn. Að okkar mati eru
þetta að sjálfsögðu engin rök.
Stjórnvöldum er einnig skylt
að halda uppi sjúkrahúsþjón-
ustu. Það nýjasta sem heyrst
hefur úr ráðuneytinu er að ef
til vill standi til að setja allan
rekstur heilsugæslunnar undir
Heilsugæsluna í Reykjavík.
Að okkar mati er stefna
Heilbrigðisráðuneytisins í
þessu máli ótrúlega aftur-
haldssöm og algerlega úr takt
við það sem almennt er að
gerast í þjóðfélaginu. Við
sannfærðumst enn frekar um
þetta á nýlegum átakafundi
um þetta efni í ráðuneytinu.
Sennilega verðum við að
ganga dómstólaleiðina til að
leita réttar okkar. Á aðalfundi
FÍH 1997 var samþykkt að
vísa þessu máli til Samkeppn-
isstofnunar og er úrkurðar að
vænta innan skamms. Að lok-
um viljum við þakka fýrir
þann mikla stuðning sem þetta
mál hefur fengið innan LI, LR
og FÍH.
23. ágúst 1999
Ingólfur Kristjánsson
Gísli Baldursson
LÆKNADAGAR
17.-21. janúar 2000