Læknablaðið : fylgirit - 01.06.1998, Blaðsíða 78

70
LÆKNABLAÐIÐ 1998; 84/FYLGIRIT 36
arnir voru allir þátttakendur í framskyggnri fjöl-
þjóðarannsókn á áhrifum lyfjagjafar í óstöðugri
hjartaöng (TRIM).
Niðurstöður: Af samtals 1209 sjúklingum í
rannsókninni lágu fyrir upplýsingar um alla þrjá
þætti stigunarkerfisins hjá 204. Samanlögð ST
lækkun >2 mm var til staðar í hjartalínuriti við
komu hjá 13,4% sjúklinga. Troponin T mældist
>0,lpg/L hjá 42,8% og á hjartasírita sáust merki
um hjartaöng hjá 35,8%. Af eftirfarandi töflu má
lesa fjölda sjúklinga sem voru með engan, einn, tvo
eða alla þrjá þessa þætti til staðar við áhættumat og
tíðni dauðsfalla eða þverlægs hjartadreps á fyrstu
30 dögum fyrir hvern hóp.
Stig Fjöldi sjúklinga(%) Tíðni dauðsfalla eða hjartadreps p<0,05
0 101 (49,5) (2,0)
1 58 (28,4) (3,4)
2 32 (15,7) (12,5) m.v. 0 stig
3 13 (6,4) (38,5) m.v. 0.log 2 stig
Alls 204 (100) (6,4)
Ályktanir: Með stigunarkerfi þessu má finna
sjúklinga sem eru í mestri hættu á dauðsfalli eða
þverlægu hjartadrepi á fyrstu 30 dögum frá inn-
lögn. Beina má sérstökum forvarnaraðgerðum að
þessum áhættuhópi.
E-91. Áhrifaþættir á horfur sjúklinga
með bráða kransæðastíflu á Islandi árin
1986 og 1996
Jón Magnús Kristjánsson*, Arni Kristinsson**,
Karl Andersen***
Frá *lœknadeild Hl, **hjartadeild Landspítalans,
***hjartadeild Sjúkrahúss Reykjavíkur
Inngangur: Á síðustu árum hefur meðferð og
horfur sjúklinga með bráða kransæðastíflu breyst
nokkuð. I þessari rannsókn voru athugaðar horfur
þeirra á tveimur tímabilum og kannað hvaða þættir
höfðu áhrif á þær.
Efniviður og aðferðir: Rannsóknin náði til allra
sjúklinga sem greindust með bráða kransæðastíflu
(ICD 9: 410) á íslandi árin 1986 og 1996. Rann-
sóknin er afturskyggn ferilrannsókn. Upplýsingar
voru fengnar úr sjúkraskrám og sjúklingunum fylgt
eftir með sjúkraskrám, tölvuskráðum greiningar-
listum með tilliti til endurinnlagnar vegna hjartabil-
unar (CHF), nýrrar kransæðastíflu (AMI),
revasculationar (CABG eða PTCA) eða hvikullar
hjartaangar (UAP) auk dauða samkvæmt dánar-
skrá.
Niðurstöður: Greininguna bráða kransæðastíílu
fengu alls 359 árið 1986 en 384 árið 1996. Sega-
leysandi meðferð fengu 25 (7,3%) 1986 en 84
(20,4%) 1996. Á fyrsta ári létust 109 (30,9%) 1986,
þar af 21 á fyrsta sólarhring en 96 (25,0%) 1996,
þar af 26 á fyrsta sólarhring, sem er tiihneiging til
betri lifunar (p=0,14). Meðallegutími sjúklinga var
lengri 1986 en 1996 (18,9 og 13,0 dagar; p<0,05) á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur. Aldur sjúklinga milli ára
var sambærilegur. Aldur yfir 70 ár var marktækur
áhættuþáttur (p<0,001) fyrir verri horfur bæði árin.
Marktækt betri horfur voru hjá þeim sem með-
höndlaðir voru með segaleysandi lyfjum (p<0,05
árið 1986 og p<0,00l árið 1996) eða útskrifuðust
með betablokka (p<0,001) eða asetýlsalesýlsýru
(ASA) (p<0,05 árið 1986 og p<0,001 árið 1996)
bæði árin. Marktækt verri horfur voru hjá sjúkling-
um sem fengu þvagræsilyf við innlögn og/eða út-
skrift bæði árin (p<0,001). Enginn grunnáhættu-
þátta reyndist hafa marktæk áhrif á horfur. Mark-
tækur munur var á eins árs lifun þeirra sem lifðu
lengur en einn sólarhring milli áranna (p<0,05).
Ályktanir: Sömu þættir hafa áhrif á lifun
kransæðasjúklinga hér og annars staðar. Asetýlsali-
sýlsýra og segaleysandi meðferð bæta horfur þeirra
en einnig virðast betablokkar mikilvægir. Verri
horfur sjúklinga sem innritast með þvagræsilyf
endurspegla verra ástand við innlögn. Skráningu
áhættuþátta var ábótavant. Horfur sjúklinga sem
lifa af fyrsta sólarhring hafa batnað á þessu 10 ára
tímabili.
E-92. Hjartsláttartruflanir hjá sjúkling-
um með heilkennið Wolff-Parkinson-
White eftir framgangsríka brennslu á
aukaleiðslu í hjarta
Hjörtur Oddsson*, Nils Edvardsson, Hákan Wal-
firdsson
Frá *Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri, Sahl-
grenska sjúkrahúsinu, Universitetssjukhuset Lin-
köping
Inngangur: Heilkennið Wolff-Parkinson-White
(WPW) er meðfæddur galli í leiðslukerfi hjartans,
sem getur haft lífshættulegar hjartsláttaróreglur í
för með sér. Ástandinu tilheyra margar mismunandi
hjartsláttaróreglur, sem taldar eru stafa á beinan
hátt af auka leiðslubrautum. Síðustu árin hafa
margir sjúklingar fengið meðferð vegna þessa með
brennslu á aukaleiðslu í hjarta (RF ablation). Við
höfum fengið möguleika á að rannsaka hvernig eðli
sjúkdómsins breytist eftir meðferð.
Efniviður og aðferðir: Eitthundrað níutíu og
fjórir sjúklingar (115 karlmenn og 79 konur) hlutu
meðferð á tímabilinu mars 1991 til nóvember 1994
við Sahlgrenska sjúkrahúsið. Meðalaldur var 37 ár.
Eitthundrað fjörutíu og sjö sjúklingar höfðu delta
bylgju á EKG. Fimmtíu og fjórir sjúklingar höfðu
gáttatif fyrir meðhöndlun. Sjúklingum var fylgt eft-
ir með spurningalista tveimur árum eftir meðferð.