Sagnir - 01.04.1985, Síða 68

TÓLF ÁR í FESTUM
Hluti af innbúi Ingibjargar. Frá vinstri: saumaborö, bréfakarfa og hægindastóllinn hennar og skápur fyrir boröbúnaö og
fleira. Á veggjunum hanga mynd af Jóni og Ingibjörgu og fleirum og hengiskápur fyrir smádót. Þessir hlutir eru
varöveittir á Þjóöminjasafni.
fylgjast meö mannlífinu og miðla til
annarra. Hún var heldur ekkert að
skafa utan af hlutunum. Jón var
sagður afar orðvar í garð andstæð-
inga sinna, en það mátti hins vegar
heyra það á tali Ingibjargar ef hon-
um var kalt til einhvers 25 Hún var
ekkert feimin við að láta það í Ijós,
eins og Benedikt Gröndal fékk að
kynnast. Árið 1869, er Jón og Ingi-
björg voru í Alþingisreisu á íslandi,
trúlofaði Benedikt sig úti í Kaup-
mannahöfn. Allt var það í Ijóma þar
til Ingibjörg kom til baka.
Óðar en Ingibjörg fjekk að heyra
þessa trúlofun þá býrjaöi um mig
sá dómadags rógur og bakmælgi
að ég væri hvergi hæfur nje
kirkjugræfur, ég hefði ekkert við
konu að gera.26
Þannig segir Benedikt frá. Flestir
snerust á sveif með Ingibjörgu á
móti honum, meira að segja Jón. En
þetta fór betur en á horfðist og Imba,
eins og Benedikt kallar hana, kom
seinna að heimsækja þau hjóna-
efnin. Er svo að sjá að Benedikt hafi
verið nokkuð í mun að fá samþykki
hennar.
Ingibjörg fór ekki í neinar grafgöt-
ur með það að hún væri gift landsins
langfremsta manni. Samt sem áður
var lund hennar svo hrein og bein,
sagði Indriði Einarsson vinur þeirra,
að hún sagði alltaf meiningu sína og
hefur líklega verið nokkuð stíf á
henni. Indriði var eitt sinn staddur
hjá þeim að ræða bók Mills um kúg-
un kvenna. Ingibjörg var meðmælt
Mill en Jón heldur á móti kvenrétt-
indum eins og flestir stjórnmála-
menn þá. Þegar Ingibjörg var
búin að segja eitthvað af því
helsta sem henni fanst þurfa að
segja, þá hélt Forseti - sem aldrei
vildi víkja - undan og sagði: „Það
er ómögulegt að dispútera við
yður, þegar þér hafið fengið kon-
una mína með yður“.27
Það var samt ekki alltaf sem Jón gaf
eftir ef hann var ekki á sama máli og
Ingibjörg. Þóra Pálsdóttir, vinnu-
kona þeirra, sagði í bréfi, að hann
hafi stundum svarað henni nokkuð
hvasst ef hann var ósammála,
,,kom nu ikke med den Snak, derer
vist nogen, som har fortalt dig
nogen Usandhed“,28 sagði hann
þá við hana.
Ingibjörg lagði áherslu á að við-
halda ímynd manna um þau hjónin í
orði og æði. Hún passaði alltaf að
þau væru bæði vel til fara og þegar
hún verslaði föt keypti hún alltaf það
dýrasta því það eitt var nógu gott.
Jón var sagður alltaf hafa farið í
gönguferðir með svartan silkihatt,
sem Ingibjörg „mun aldrei hafa
gleymt að bursta nokkurn dag“.29
66 SAGNIR