Sagnir - 01.04.1985, Blaðsíða 66

Sagnir - 01.04.1985, Blaðsíða 66
TÓLF ÁR í FESTUM Frú Sigríður Thorgrímssen (1790- 1878) landfógetafrú. Ingibjörg var hjá henni i sex ár á meöan hún beiö Jóns. Eftir aö Sigríöur varö ekkja flutti hún til Ingibjargar í Kaupmannahöfn og var hjá henni i 22 ár. hún alveg við stjórn heimilisins og annaðist föður sinn í ellinni. Hann dó 1839, eða sex árum eftir að Jón fór út. Sagt var að það hafi verið allerfitt að stunda hann og því reynt töluvert á Ingibjörgu. Þolin- mæði hennar var slík að orð var á gert. Bræður hennar kunnu vel að meta aðstoð hennar og létu hana njóta arfs til jafns við sig, en þá var arfhluti systur helmingi minni en bróður. Arfur hennar var 490 rd I munum, lausafé og húseign.6 Það var töluvert fé; til viðmiðunar má nefna til dæmis að húsaleigan sem þau Jón borguðu fyrir húsnæði fyrsta búskaparárið í Kaupmanna- höfn, voru 200 rd. Eftir lát föður hennar stóð hún á vegamótum. Hún var ung kona í festum og vænti unnusta síns, sem var að koma undir sig fótunum. í rauninni lá það beint við að hann vitjaði hennar, en það gerði hann ekki. Hún hefði getað rofið trúlofun- ina, en mat Jón það mikils að hún beið hans enn og fékk inni hjá vin- konu sinni frú Sigríði Thorgrímsson, konu Sigurðar landfógeta.7 Þessi bið reyndi á þolrifin. ,,Hún er ein- mana... og hefur ekkert að gjöra nema bíða“8, sagði Ólafur bróðir hennar í bréfi til Jóns. Ekki lét hann þá áskorun á sig fá svo að enn beið Ingibjörg. Henni hefur greinilega þótt hann traustsins verður. Ætla má að ýmislegt hafi hér komið til. í fyrsta lagi var hún þegar búin að bíða í sex ár eftir honum svo hvað munaði um eitt til tvö ár í viðbót. í öðru lagi gátu vinsældir hans hafa haft áhrif á afstöðu hennar og í þriðja lagi að rökfærslur Jóns fyrir þessari löngu bið hafi verið traust- vekjandi. Því einhverjar hljóta þær að hafa verið. Hvort ákvörðun hennar hefði ver- ið önnur hefði hún vitað að hún þyrfti að bíða önnur sex ár er ómögulegt að giska á. Dvölin á heimili land- fógetahjónanna varð Ingibjörgu hinn besti skóli. Þar lærði hún ýmis- legt nytsamlegt um rekstur slíks heimilis. Hvað hún sýslaði ná- kvæmlega er ekki hægt að fullyrða, nema þar hefur hún örugglega saumað af kappi, en saumaskap Ingibjargar var við brugðið. Gifting og búskapur Eftir tólf ára bið fékk Ingibjörg að líta unnustann aftur. Hann þótti glæsi- legur í sjón, var orðinn þjóðkunnur maður, nýkjörinn á þing. Giftingin fór fram 4. september 1845. Strax þá um haustið varð Ingibjörg að taka sig upp frá öllu sem hún þekkti og sigla til Kaupmannahafnar, þar sem hennar nýja heimili skyldi verða. Fyrstu árin í Höfn bjuggu þau á Admiralgötu 104, við fremur þröng- an kost. Þau borguðu 200 rd í leigu á ári, en með sparsemi og dugnaði Ingibjargar tókst þeim að ná endum saman.9 Frá 1845-1852 bjuggu þau á þrem stöðum, en haustið 1852 komust þau í það húsnæði, sem þau höfðu til frambúðar. Það var Östervold 48b eða Austurvegg- ur eins og það var kallað.10 Alla tíð reyndi á útsjónarsemi Ingibjargar við búreksturinn. Heim- ilishaldið bar ekki vott fátæktar þó fjárhagurinn væri oft erfiður. Jón var í ýmiskonar vafstri og tekjurnar ekki alltaf öruggar. Hún gekk að „hverju sem hún gjörði með stóru skapi, kappi og atorku“11 og hélt heimilinu fyrirmannlegu. Eftir að þau fluttu að Austurvegg varð heimilishaldið allt viðameira. Maður hennar barst mjög á og bæði voru þau hjón afar gestrisin og bauð Ingibjörg fólki gjarnan heim ,,upp á harðan fisk“. Munu þeirfáir íslendingar, sem til Kaupmannahafnar komu á árun- um 1852-79, hverrar stéttar sem voru, að eigi hafi leitað þangað og borið þaðan eitthvað til nytja eða til skemmtunar.12 Ingibjörg fékk oft sendan mat að heiman. Rjúpur, kjöt og ull fékk hún frá vinkonu sinni, frú Guðlaugu Gísladóttur, konu Gísla læknis Hjálmarssonar.13 Einnig útvegaði Ásgeir Ásgeirsson kaupmaður henni íslenskan mat.14 Það veitti ekki af að fá þessar sendingar að heiman. Stúdentar í Höfn kunnu vel að meta matinn hjá Ingibjörgu. Það var opið hús hjá þeim hjónum einu sinni í viku. Þá fóru þeir þangað að borða. Á eftir borðhaldi bauð Ingi- björg upp á púns, sem sumum þótti þó fremur veikt.15 Þótt stjórn heimilisins mæddi al- veg á Ingibjörgu gaf hún sér tíma til Silfurnisti úr eigu Ingibjargar. Þaö er varöveitt á Þjóöminjasafni. í nistinu er mynd afJóni öörum megin og hár- lokkur af honum hinum megin. Ingi- björg bar þetta nisti um hálsinn. 64 SAGNIR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Sagnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.