Sagnir - 01.06.2007, Side 16

Blogga eða ekki blogga
Viðtal við Stefán Pálsson
Blogg og skrif á netinu er orðið vinsœlla fyrirbæri en jójá-œðið,
söfnun fótanuddstækja og Roy Rogers-myndir til samans. Ekki varð
úr vegi að ræða við einn helsta og víólesnasta bloggara hins íslenska
netheims i dag. Það skemmir svo ekki fyrir lesendum að viðkomandi
er sagnfræðingur. Rætt var við Stefán um bloggið, hvernig fyrirbæri
það er og hvernig það á eiginlega að vera.
Afhverju heldur þú dagbók á netinu? Hvaö
skrifarðu og fyrir hverja er lesningin œtluð?
Ástæðumar eru margþættar. Það gildir það sama um vefdagbækumar og
önnur dagbókarskrif að þær em að miklu leyti fyrir höfundinn sjálfan.
Það felst í því viss frelsun að setja niður á blað skoðanir sínar og afstöðu
til ýmissa mála. Það hjálpar manni líka oft að meitla hugsunina, að festa
hana í orð.
Tilgangurinn með því að birta þessi skrif og gera þau hverjum sem
er aðgengileg, er svo af öðmm toga. I fyrsta lagi er þetta góð leið til að
halda tengslum við vini og kunningja, t.d. þá sem maður hittir sjaldan.
í öðm lagi em bloggfærslur góð leið til að kalla eftir viðbrögðum,
ráðleggingum eða áliti fólks sem maður þekkir lítið eða ekkert. Ég
hef marg oft borið fram spumingar á síðunni minni og fengið svör úr
óvæntum áttum.
Síðast en ekki síst er markmiðið að koma boðskap á framfæri. Ég
er mjög áhugasamur um þjóðmál og finn mig oft knúinn til að blanda
mér í umræðu af ýmsum toga. Ef mér t.d. blöskrar málflutningur í
umræðuþætti í sjónvarpinu er ólíkt betra að skrifa um það kjamyrta
færslu sem lesin er af fjölda fólks en að muldra i barminn.
Ég skrifa um flest mín hugðarefni - óháð því hvort líklegt sé að þau
muni höfða til fjöldans eða ekki. Þannig hef ég skrifað ótal færslur um
gengi minna manna í enska boltanum, sem fáir hafa líklega áhuga á. Ég
lít ekki á bloggið sem eiginlegan fjölmiðil og tel mig ekki hafa neinum
12 - Sagnir