Sagnir - 01.06.2007, Side 32

Varaskeifur, stuöpúðar eöa brú
milli framboðs og eftirspurnar?
Stefna íslenskra stjórnvalda í mólefnum innflytjenda
1927-2000
Flóttamenn frá Víetnam koma til Reykjavíkur 20. september 1979.
íris Ellenberger fæddist
árið 1977. Hún lauk BA
prófi í sagnfræði við HÍ
árið 2003 og MA prófi
árið 2006.
A meöan umrœðan um málefni innflytjendu i nágrannalöndum
okkar; Danmörku og Sviþjóð, Itefur á siðustu árum snúist aó miklu
leyti um mismunum þjóðernislegra minnihlutahópa á vinnumarkaði,
orsakir og úrbœtur,1 er það aðeins á allra siðustu mánuðum sem slík
umrœða hefur farið fram á íslandi. Einn stjórnmálaflokkur hefurþað
28 - Sagnir
á stefnuskrá sinni um þessar mundir að stjórna komu innflytjenda frá
nýjum aðildarlöndum samningsins um Evrópska efnahagssvœðió i
ríkari mœli en nú tíðkast. Flokkurinn telur sigjafnframt fyrstan til að
móta ákveðna stefnu í innflytjendamálum.
Þegar litið er yfir stefnu stjórnvalda i atvinnumálum innflytjenda
á 20. öld kemur i Ijós að islensk yfirvöld höfðu raunar mjög ákveðna
stefnu sem líkist óneitanlega þeim áherslum sem raktar eru hér að
ofan. Stefnan sú snerist lítið um innflytjendurna sjálfa en öll um að
vernda atvinnumöguleika Islendinga. Mismunun á vinnumarkaði
hefur lengi notið blessunar löggjafan’aldsins hér á landi. Allt frá því
að fyrstu lög um atvinnuréttindi útlendinga voru sett, árið 1927, hafa
slík lög haft ákvœði um að ekki megi ráða útlendinga í störf hér á
landi nema sérstakar ástœður mteli með þvi, meðal annars ef ekkert
framboð sé á innlendu vinnuafli
Þegar fjallað er um stefnu Alþingis gagnvart útlendingum og
áframhaldandi veru þeirra i landinu skipta atvinnuréttindi þeirra
liöfuðmáli. Atvinna var ávallt helstaforsendaþess að útlendingum var
Itleypt inn ílandið vegna ákvœða ilögurn um eftirlit með útlendingum,
þess eðlis að synja skyldi erlendum ríkisborgurum um landgöngu