Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Blaðsíða 20

eftir lienni uþp á fjallið, allt að mælingavörðu, nyr/.t og austast á Kerlingu, 1538 m.
Á klettagarði austan við vörðuna fundum við nokkrar plöntur, og er það hæsti at-
hugunarstaðurinn á Eyjafjarðarsvæðinu. Farið var af fjallinu ofan í skálina suð-
austan í því og þaðan niður Finnastaðaöxl og síðan beina leið niður að Grund í
Eyjafirði. Veður var ágætt þennan dag, sent betur fór.
Látrakleifar, 15. ágúst 1963 (3). Gengið frá Látrum á Látraströnd, og suður og upp
fjallshlíðina og upp á fjallshnjúk norðan Eilífsárdals, að mælingavörðu, 924 m.
(Þar sem okkur er ekki kunnugt um nafn á þessurn hnjúk, höfum við kallað hann
eftir Látrakleifum, sem eru þarna fyrir neðan, við sjóinn.) Af hnjúknum fórum við
ofan í botn Eilífsárdalsins, og síðan niður eftir honum, og sömu leið til Látra. Veð-
ur var mjög óhentugt til rannsókna þennan dag, niðaþoka og mikill nýsnjór í fjall-
inu allt ofan í 300 m h. Þetta var síðasta ferð okkar á sumrinu, enda var hin mesta
ótíð Jjað sem eftir var sumarsins og tók nýsnjó aldrei af fjöllum cftir jretta.
Lúl (eöa Lúltir), 18. júli 1964 (1). Gengið frá Þönglabakka inn með fjallinu fyrst,
en síðan upp í skál vestan í því, og ])aðan upp á fjallgarðinn norðantil, síðan suður
eftir honum, upp í ca. 700 m h. Síðan sömu leið til baka niður í Þönglabakka. Veð-
ur sæmilegt.
SauÖaneshnjúkur, 30. júlí 1964 (4). Gengið frá Dalvík og upp í Karlsárdal. Þaðan
var farið sunnan og vestan á fjallið, að mælingavörðu, 992 m. Þaðan niður í Sauða-
nesdal og til Dalvíkur. Veður var sæmilegt.
Háikambur (Súlur) við Siglufjörö, 7. ágúst 1964 (2). Gcngið frá Siglufjarðarkaup-
stað inn eftir Hólsdal, og síðan upp hlíðina að vestan upp í Selskál og [jaðan upp
á Háakamb, og spölkorn eftir honum, upp í ca. 730 m h. Þaðan niður í Skarðsdal
og út hlíðina til Siglufjarðar. Veður var gott.
Hólabyrða, Hjaltadal, 7. júli 1965 (14). Gengið frá Hólum upp í Gvendarskál og
beygt Jjaðan norður fyrir fjallsöxlina inn í Heimari-Grjótárdal, og upp úr honum
að austan upp á liáfjallið, að vörðu á vesturbrún, um 1200 m h. Farið svipaða leið
til baka, nema beygt ofan í Víðinesdalinn og farið eftir honum niður að Víðinesi.
Veður ágætt.
Digrihnjúkur, Flateyjardalsheiði, 23. júli 1965 (15). Gengið frá sæluhúsinu í Heið-
arhúsum, upp hlíðina, sem næst beina stefnu upp á hnjúkinn, og eftir suðurbrún
hans, að hæsta toppinum, ca. 950 m h. Þaðan farið norður eftir fjallshryggnum, 2—3
km en síðan austur af fjallinu og niður með Syðri-Mógilsá fyrst, en beygt frá henni
í miðjum hlíðum og haldið beint í Heiðarhús. Veður ágætt.
Hliðarfjall við Akurcyri (8). Margar ferðir voru farnar í Hlíðarfjall og eitthvað at-
huguð hæðarmörk í flestum þeirra (hin fyrsta 1962). Farið var að jafnaði austan á
fjallið frá Skíðahótelinu, og sömu leið til baka. Því miður tókst okkur ekki að gera
athuganir á hæstu tindunum í Vindheimajökli, Jjótt það hefði vissulega verið æski-
legt.
Aðferðin við hæðarmarkarannsóknirnar var í stórnm dráttum á
Jressa leið. Á leiðinni upjj ljallið skrifuðum við upp, eða merktum
inn á fyrir fram gerðan lista, allar háplöntutegundir sem fundust í
16 Flórct - tímarit um íslenzka grasafræði