Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Side 91

hemilla soc.) og blágresis-bláberja-ilmreyrs hverfi (G. silvaticum-Vacc-
inium-Anthoxanthum odoratum soc.). Við nánari athugun heli ég
komizt að þeirri niðurstöðu, að þessi greining sé óhaldbær, og réttast
sé að sameina öll hverfin í eitt, sem beri heitið: blágresis-bugðupunts-
ilmreyrs hverfi (G. silvaticum-D. flexuosa-A. odoratum soc.). Breyti-
leiki sá, sem hin fyrri skipting var reist á, er svo óreglulegur í einstök-
um athugunum, og verður torveldlega rakinn til ólíkra lífsskilyrða, svo
að næst liggur að ætla að hér sé einungis um sundurleitt hverli að
ræða. Sama skoðun kemur fram um blágiesissveitina á Norðurlöndum.
Nordhagen (1943 p. 326) segir Assosiasjonen lar sig neppe inddele i
distinkte sosiasjoner, dertil er grensen mellem dens utallige varianter
altfor utflytende“, sbr. einnig Kalliola (1939 p. 110). Þó hygg ég að
komið gæti til greina að telja blágresis-grávíði hverfið sjálfstætt, eins
og síðar verður á bent.
Blágresisdældin er líkt og aðalbláberjasveitin gróðursveit, sem
nokkur vafi getur leikið á, hvort telja beri til snjódælda. Skyld gróður-
félög á Norðurlöndum svo sem Geraniétum silvatici alpicolum, sub-
polare facies Nordhagen (1943 pp. 326 ff.) og önnur, sem lýst er af
Fries 1913 p. 112, Resvoll-Holmsen 1920 p. 105, Smith 1920 p. 43, og
Kalliola 1939 p. 112, eru ekki af þessum höfundum talin til snjódælda,
og Nordhagen 1943 p. 1 14 tekur Jrað beinlínis l’ram um Mulgedium
alpini forbunnet, sem blágresis-sveitin heyrir til, að það „utmerker sig
ved mangelen pá snölejeplanter".
Rök mín fyrir því, að telja blágresis-sveitina til snjódældagróðurs
eru flest hin sömu og Jregar hafa verið rakin um lyngdældina og verða
Jrví ekki endurtekin.
A láglendi og neðst í hlíðum hittist oft blágresis hverfi, sem kallað
hefir verið blómlendi. Þar eru margar hinna sömu tegunda, sem fyrir-
hittast í blágresis-snjódældinni. Blómlendið er ekki nema þar sem
gróðurskilyrði eru hagstæð, skjól, hæfilegur raki og myldinn og frjór
jarðvegur. Þegar hærra dregur til hlíða eru þau skilyrði ekki nema í
snjódældum, eða þar sem snjór liggur lengur en í aðliggjandi gróður-
hverfum. Jafnframt fækkar tegundum gróðurhverfisins. Bugðupuntur
(Deschampsia flexuosa) og ilmreyr (Anthoxanthum ocloratum) verða
meira áberandi en lyrr, og hreinar snjódældategundir bætast í hópinn
með verulegri tíðni, svo sem: fjallafoxgras (Phleum commutatum),
fjalladepla (Veroiiica alpina), fjandafæla (Gnaphalium norvegicum) o.
11. Láta mun nærri, að blágresisdældirnar hefjist lyrst í um 200 m hæð,
en útbreiddastar eru þær í 200—400 m hæð, en finnast þó lengra upp
jafnvel upp undir 500—600 m, en eru þá miklu tegundafærri en neðar.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÚra 87