Félagsbréf - 01.07.1956, Blaðsíða 18

16
FÉLAGSBRÉF
föður hans jafnframt berast þau
orS, aö drengurinn yrði því aðeins
látinn laus og afhentur föður sínum
ómeiddur, að hann segði af sér.
Samtímis þessu var nánustu vinum
Nagys tjáð, að ef hann hyrfi heim,
myndi hann verSa handtekinn og
pyntaður til þess að undirrita „játn-
ingu“, sem bæði myndi kosta líf
hans og gereyðileggja flokkinn. Það
var einnig gefiS í skyn, að afsögn
Nagys myndi geta komiS í veg fyr-
ir íhlutun Sovét-Rússlands og full-
komna innlimun landsins. Þessar
fregnir létu vinir Nagys dynja á
hommi í símtölum. Nagy sagði ekki
af sér af hugleysi, né því að hann
væri á nokkurn hátt sekur. Hann
gerði sér í hugarlund, að hann gæti
með því bjargað flokki sínum frá
glötun, og ef til vill komiS í veg
fyrir innlimun Ungverjalands. Furðu-
legt reyndar, að hann skyldi ekki
vera farinn að þekkja kommúnista
betur en svo.
Laslo Rajk tilkynnti þegar, að
Nagy hefði játað sekt sína og var
sú tilkynning básúnuð út í Moskva-
útvarpinu meS miklum fögnuSi. For-
ingjar Smábændaflokksins voru unn-
vörpum sakaðir um að standa að
„fasistiskum“ áróðri ásamt einræðis-
klíku Hortys, en Horty var eins og
kunnugt er ríkisstjóri, sem tók sér
einræSisvald í Ungverjalandi á árun-
um fyrir síSari heimsstyrjöldina.
Þrátt fyrir áköf mótmæli Banda-
ríkjanna hélt kommúnistaflokkur
Rakosis og Rajks þannig áfram aS
eyðileggja áfanga fyrir áfanga alla
lýðræðislega stjórnarandstöðu. Ný
kosningalög voru sett 17. júlí og
allt að 20% af kjósendum sviptir
kosningarétti. Þar með var lokiS
áhrifum Smábændaflokksins á
stjómmál Ungverjalands.
I kosningunum, sem kommúnistar
þvinguSu fram með ofbeldi 31. ágúst
1947, var öllum hugsanlegum ofríkis-
aðgerðum beitt, sem innanríkisráðu-
Smábændaleiðtoginn dr. Donath dreg-
inn fyrir „alþýðudómstól“ og
líflátinn.
neytið, pólitíska lögreglan og .RauSi
hcrinn gátu klakið út í sameiningp.
Jafnaðarmenn, se.m nú loks virtust.
vera famir aS skilja innræti og
vinnubrögð fyrri samlicrja sinna,
kommúnistanna, héldu því fram, að
falsanir og kosningasvik liefðu vaS-
ið uppi, ógnir og hvers kyns kúgun
verið höfð í frammi og loks aS
kommúnistar hefðu sent troðfulla
flutningabíla sinna manna þorp úr
þorpi til þess aS kjósa. I sjálfip
sér er það ekki annað en þaS, sem
vænta mátti, þar sem kommúnistar
vora annars vegar með Moskvuvald-.
ið að baki sér.
En kosningarnar urðu kommúnist-