Félagsbréf - 01.07.1956, Blaðsíða 38

36
FÉLAGSBRÉF
við sig, vísar hann þeim ákveðinn á bug, og verður þá oft að
beita hörku eða skopi. Af þessum sökum finnst sumum hann
harður, sem hann og stundum er.
Glettnin er sterkur þáttur í skáldskap Jakobs, bæði Ijóðum
og sögum. Stundum er þessi glettni meinlaus, eins og í Skratta-
kolli, sem er eitt af beztu skopkvæðum á íslenzku. Vel lýsir
skáldið bóndanum, þegar hann opnar búrdyrnar og sér manninn
í faðmlögum við konu sína og segir:
... skammastu þín nú, skrattakollur.
En oft verður glettni Jakobs að háði, eins og þegar hann
gerir gys að hinum rólynda, sem ekkert getur komið úr jafn-
vægi, m. a. með þessum orðum:
Hafi indæl auðargná
ástarheit þér gefið,
hrifning kannsk^ marka má
af meiri töku í nefið.
En lífið er þó löngum alvarlegra á tímum heimstyrjalda en
svo, að það verði rætt með gamni og glettni:
Hungur veraldar, hel og grátur
halda nú fyrir jöklum vöku.
Ert þú, heiðraði herra, kátur,
hefurðu um lífið gamanstöku?
Jakob Thorarensen er stórbrotið og þróttmikið ádeiluskáld,
harður og miskunnarlaus á stundum og sérstæður í ádeilunni
sem öðru. Hann deilir á samtíðina, en nöldrar aldrei um vax-
andi spillingu eða versnandi heim, og ekki leggur hann sig niður
við pólitísk dægurmál. Oftast er ádeila hans sprottin af samúð
með olnbogabörnum þjóðfélagsins eins og í kvæðunum Hann
stal, Hjá gálganum og Útburði eða samúð með ieiksoppum mein-'