Félagsbréf - 01.07.1956, Blaðsíða 36

34
FfiLAGSBRÉF
verður sem snjall formaður á báti:
Einn á kneri í andans veri
út hann sótti á dýpstu mið,
hvarf þar yzt í unnamistri,
er aðrir hættu veiðarbið ...
Og Nói gamli verður eins og bóndinn og segir, þegar flóðið
er að koma:
Þó að kannske grasið grói,
geðjast mér ei rekja sú.
Ljóðræn samtímaskáld Jakobs eru yfirleitt ástaskáld og inn-
blásturs, en hvorugt á við um hann. Hannhefurortgóðástakvæði,
svo sem BorghilcLi, og tvö afar góð kvæði um móðurástina, Ás-
dísi á Bjargi og Eldraun. Annars lætur honum betur að yrkja
um annað en ástina.
Jakob er ekki innblásið skáld fremur en Grímur eða Stephan
G. Hann er hagsmiður bragar, eins og Bragi Boddason nefnir
sjálfan sig, skáld af vilja og skáld af mætti. Hættir hans eru
að mestu í formi þjóðlegrar braglistar, bæði fornir og með nú-
tíma sniði. í því efni er hann eins og húsameistarinn, sem verður
að gera listaverk sitt við mismunandi aðstæður. Jakob velur
sér hætti, og í viðjum þeirra verður hann að segja það, sem
hann ætlar að segja.
Suðrænn hiti og miklar tilfinningar einkenna ýmis samtíma-
skáld Jakobs Thorarensens. En Jokob er hánorrænn, tónar hljóð-
færis hans eru í ætt við Dumbshafið fremur en Miðjarðarhafið.
Hann er vinur vorsins og sólarinnar:
... því að allt það leiða og lága
logar upp í sólskinsnótt.
Er það norrænt einkenni, en ekki suðrænt. En Jakob er líka
vinur vetrar og norðanvinds, eins og Bjarni frændi hans, því
að veturinn herðir, eflir framtak og skapar hetjur:
Frjáls og víðsýnn, vorrænn hugur
og vetri skyldur framtaksdugur.