SunnudagsMogginn - 19.08.2012, Blaðsíða 13

Jenna Jensdóttir
rithöfundur.
Morgunblaðið/Kristinn
Litgular snerta þyrstar varir hófsóleyjar
glitrandi vatn lækjarsytru.
Brosandi barnshendur
af ást til móður.
Fölnuð sóley í glasi á borði.
Barn ræður lífi sóleyjar.
Hver ræður lífi barns?
(J.J.)
Dýrmæt morgunstund í júní. Að sitja við gluggann
93 ára. Horfa á heiðan himin, Esjuna og lygnan Fló-
ann. Hugurinn leitar til bernskunnar.
Torfkofi í sveit vestur á fjörðum.
Telpa tekin með töngum og dregin upp úr vatni.
Gamall sveitalæknir. Fyrstu minningar.
Gömul kona og alnafna leiðir fimm ára telpu út í
vorið. Fagur morgunn með auðri jörðu sem frost-
hjúpur hefur lagst yfir. Þær nema staðar þar sem
hrímið hefur lagst yfir lítinn poll milli tveggja steina.
Setjast þar og gamla konan heldur áfram fræðslu
sinni sem eins og kom með vorinu síðustu daga. Hið
mikla dýrmæti þess að fæðast maður. Þar sem „Faðir
og vinur alls sem er“ setji höfuð hvers þess manns
sem fæðist nokkuð sem heitir samviska.
Fimm ára telpan lítur upp í heiðríka víðáttuna og
tjáir sig um að hún sjái ekki neitt nema sól. Nei, nei,
hún á ekki að vita, enginn á að vita. Bara finna og
læra. Og nú á hún að gera hvort tveggja: að finna og
læra.
Gamla konan brýtur varlega þunnt skænið af vatn-
inu milli tveggja steina. Undurfallegar rósir á þunnu
hríminu verða henni að orði. Um leið bendir hún á
lítinn fífil sem leynist í grastó. Snýr sér að barninu
og rödd hennar festir rætur í hug telpunnar. Sam-
viska hennar sameinast samvisku gömlu konunnar.
Sjáðu, samviska þín talar inni í þér. Hún segir að þú
eigir að hlúa að öllu lífi á jörðinni og ávallt að leita
hins góða í þér. Samviskuna kallar gamla konan
„leiðarljós“.
Telpan sem hefur heyrt eitthvað sem kallast ljótt
hefur orð á því. Gamla konan, fullviss eftir langa ævi:
samviskan, sem býr í okkur öllum, hefur algóðan
kraft sem allir geta fundið strax á ævinni en að auki
hefur hún dómgreindina til hjálpar. Og hvað er dóm-
greind? Hún er mörgum gefin en ekki öllum. Mundu
það.
Gamla konan tekur úr pilsvasa sínum oddbeittan
pennahníf. Æfðum höndum kemst hún að rótum litla
fífilsins og leggur hann moldugan að barmi telp-
unnar. Nú förum við með hann inn og þú hlúir að lífi
hans sem þú getur. Hvílík gleði. Fífillinn kominn í
vatnsglas á borðinu og mold er líka í glasinu. Mik-
ilvægi brosandi lífs endurspeglast í litlum fífli.
Morgunn með sól. Árrisul telpa með allan hugann
við vorið – lífið – lítur brostinn fífil, hangandi á
glasbarminum. Huggunin er gamla konan. Undur
lífsins og sigur hins góða býr í samvisku hverrar sál-
ar.
Nú situr 93 ára kona með þá lífsreynslu að baki að
ræktun samvisku og góð ráð hennar skila gæfu og
friði til jarðarbúa, þjóða, þjóðfélaga og einstaklinga.
Það er þessi þröngi vegur sem ávallt er erfitt að feta.
Öll trúarbrögð eru blóð í slóð. En sá er hlustar á
samvisku sína hlýtur að vanda sitt líf á jörðu hér.
Reynslan hefur svarað því í aldanna rás.
Jenna Jensdóttir rithöfundur
Samviskan
Sá sem hlustar á samvisku sína hlýtur að vanda sitt líf .
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Dýrð sumars
?
19. ágúst 2012 13