SunnudagsMogginn - 19.08.2012, Qupperneq 43

’
Það er mikil og góð
stemning í mann-
skapnum að koma
þessu á fjalirnar og við
hlökkum mikið til að sýna
verkið
til Pétursborgar og hefur fært sig um
set í Hljómahöllina. Þar endar sýningin
á hátíðlegu balli Gremins fursta sem
hefur þá gifst Tatjönu.
Ónegin verður þá ástfanginn af
henni og þau játa ást sína á hvor öðru
en Tatjana segist ekki geta verið með
honum þar sem nú sé hún gift. Óperan
endar á Ónegin blóta örlögum sínum,“
segir Jóhann Smári þegar hann lýsir
sýningunni sem virðist mikilfengleg,
þá segir hann tónlistina stórfenglega,
rómantíska og lagræna.
Óperufélagið Norðurós var stofnað á
Akureyri 1998 undir stjórn Jóhanns
Smára Sævarssonar. Þegar Jóhann
Smári flutti suður tók hann félagið
með og setti félagið upp fyrstu óp-
eruna sína í Reykjanesbæ fyrir ellefu
árum síðan þegar félagið sýndi Gianni
Schicci eftir G. Puccini og Sálumessu
eftir Sigurð Sævarsson.
Í fyrra var félagið með vel heppnaða
uppfærslu á óperunni Toscu eftir Gia-
como Puccini í Keflavíkurkirkju. Þá
kom upp sú hugmynd að stofna til ár-
legrar sumar óperuhátíðar í Reykja-
nesbæ og bjóða því núna upp á stærri
óperufærslu og hyggjast halda því
áfram. Þá hefur félagið verið með sýn-
ingar sem hafa ferðast um landið ásamt
tónleikum. Félagið byggir á söngv-
arakjarna frá Suðurnesjunum en fær til
sín aðra söngavara með og oft marga
unga og efnilega.
„Það er mikil og góð stemning í
mannskapnum að koma þessu á fjal-
irnar og við hlökkum mikið til að sýna
verkið,“ segir Jóhann Smári að lokum.
19. ágúst 2012 43
eru oft langt í burtu, finnst
henni. Í öðrum kafla bók-
arinnar er stúlkan að leita að
mömmu sinni á heimili þeirra
og finnur hana ekki. Seinna í
bókinni segir Lýdía að pabbi
hennar og mamma eigi ekki
heima í húsi fjölskyldunnar.
„Þau eiga eiginlega heima ann-
ars staðar.“
Sagan er sögð frá sjónarhorni
Lýdíu sem lýsir ljúfsárum upp-
vaxtarárum sínum, frá fyrstu
minningu og þar til hún kemst
á unglingsaldur. Frásögnin er
ýmist í fyrstu eða þriðju per-
sónu, jafnvel í sömu máls-
greininni. „Ég, Lýdía, er bæði
sú sem segir frá og sú sem sagt
er frá,“ segir hún. Þegar frá-
sögnin er í þriðju persónu er
atburðunum lýst út frá hugar-
heimi Lýdíu. Eins og titill
bókarinnar ber með sér þarf
stúlkan að læðast fram hjá
hættum sem steðja að henni. Í
fyrstu minningunni fer hrollur
um hana því hún „er í gogg-
inum á hættulegum fugli“.
Þegar pabbi hennar er glaður
er hann „hættulega glaður“ og
hönd hans er stundum hættu-
leg.
Lýdía býr yfir frjóu ímynd-
unarafli og finnur leiðir til að
flýja þegar henni finnst lífið of
þungbært. Meðal annars á hún
það til að stroka foreldra sína
út í huganum og hún æfir
spretthlaup af ofurkappi til að
flýja veruleikann.
Þótt undirtónninn sé alvar-
legur er skáldsagan meinfyndin
á köflum. Hjalti Rögnvaldsson
þýddi bókina ágætlega. Skáld-
sagan kom út á frummálinu ár-
ið 1998 og hún var tilnefnd til
bókmenntaverðlauna Norður-
landaráðs árið 2000 fyrir Sví-
þjóð. Ellefu árum síðar var
önnur skáldsaga eftir Grims-
rud, En dåre fri, tilnefnd fyrir
Svíþjóð og Noreg en Gyrðir Elí-
asson fékk þá verðlaunin.
Gaman væri að lesa þá bók í
þýðingu Hjalta.
soltnum ungum
Þó undirtónn skáldsögu Beate Grimsrud, Ég læðist framhjá öxi, sé al-
varlegur er sagan meinfyndin á köflum Bogi Þór Arason
Fjórtan einsöngvarar eru í uppfærslu Norðuróps á Evgený Ónegin sem sett er upp í Reykjanesbæ.
Ljósmynd/Eyþór Sæmundsson V